Ο πάνθηράς μου
κοιμάται στις αγριοτριανταφυλλιές
είναι Μάης μεσημέρι
και στους κεντημένος ίσκιους
μέλισσες τρυγούν
στο βάθος μια σκάλα ανάμεσα κισσούς και πέτρα
περιμένει
το σώμα το μάστορα το δραπέτη
ο κόσμος δεν θυμάται μήτε πονάει
είναι Μάης μεσημέρι το φως μόλις ξύπνησε
ο πάνθηρας τεντώνεται
με κοιτάζει χρυσαφιά
το βράδυ θα ορμήσει ξανά στη νύχτα
και θα την αποσβέσει