Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

1 Ιουν 2018

Avτώνης Φωστιέρης, Xρυσόσκονη αφθαρσίας

Άλλο η μελίρρυτη ρητορική
Του έρωτα
Κι άλλο
Να προελαύνεις έφιππος
Στα ξένα σώματα.

Τι απαλή
Τι απατηλή χρυσόσκονη αφθαρσίας
Πάνω στα πράγματα
Οι ονομασίες.

Τι μακρινό αεράκι το Αθέατο
Που όλο υπόσχεται
Κι όλο ευλογεί
Χαλκεύοντας
Το πιο γκροτέσκο αντίγραφο
Αυτού του κόσμου.

Γκροτέσκο αντίγραφο ενός κόσμου αληθινού
Που πύρωσε απ’ τη θέρμη των αισθήσεων
Κόρωσε
Και ξαφνικά
εξατμίστηκε
σε λέξεις.

Πάρτε μια πρόγευση της αιωνίου ζωής:

Ασώματα σαν άγγελοι τα πράγματα
Με τα εξαπτέρυγα των φθόγγων ίπτανται
Στων ονομάτων τους το μνήμα
Λιώνοντας,
Κουφάρια λείψανα του αληθινού
Αθάνατα-
Ως τη συντέλεια των καιρών αθάνατα,
Από τη βάφτισή τους κιόλας
Πεθαμένα.

Aπό τη συλλογή Τοπία του Τίποτα, εκδ. Καστανιώτη, 2013