Εσένα αντέγραφα Νύχτα
αγαπώντας˙
Φώτιζα με μια κιμωλία στο
χέρι
την κρυψώνα της σελήνης
σου
Κι από ‘κείνο το βράδυ που μας
κρατούσε στις παλάμες του
επανέρχονται όλα στη σειρά
τους:
η
γλυκιά ουσία του καλοκαιριού
ένα πουλί που μετρά
το
βάθος του κόσμου, η στέγη μου
στη σωστή θέση, το φιλί
Aπό τη συλλογή Κήπος οριστικά, 2018
