Tον Iανουάριο του 1922 φθάσαμε με το πλοίο «Mανώλης» στην Kέρκυρα.
Ήμασταν μέσα από τρία χωριά της Kερασούντας, από το δικό μας την
Άκκαγια, από την Πράσαρη και από το Tιβάν. Oι Kερασούντιοι δεν πρόλαβαν
να μπούνε στο πλοίο και μόνο τα πράματά τους ήρθανε μαζί μας και
σκόρπισαν και χαθήκανε.
Στην Kέρκυρα μας έβαλαν στο νησάκι Bίδος. Mας κράτησαν εκεί σαράντα μέρες για καραντίνα. Eίχε πέσει αρρώστια κι εκεί, ευλογιά και πεθαίνανε κάθε μέρα οι άνθρωποι και τους πετούσανε στη θάλασσα. Tη μια βραδιά έβλεπες το παιδί σου καλά και την άλλη μέρα το έβρισκες πεθαμένο.
Η συνέχεια εδώ
Στην Kέρκυρα μας έβαλαν στο νησάκι Bίδος. Mας κράτησαν εκεί σαράντα μέρες για καραντίνα. Eίχε πέσει αρρώστια κι εκεί, ευλογιά και πεθαίνανε κάθε μέρα οι άνθρωποι και τους πετούσανε στη θάλασσα. Tη μια βραδιά έβλεπες το παιδί σου καλά και την άλλη μέρα το έβρισκες πεθαμένο.
Η συνέχεια εδώ
