Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

29 Ιουν 2020

Η χρήση του Τόπου στον Παζολίνι: Μια Γη από χαμένο χρώμα…

Μιλώντας για το δικαίωμα της ταυτότητας μέσα στη μαζική κουλτούρα ο Ιταλός αρθρογράφος Marco Panella στα 1989, δήλωνε: «Αν η Δημοκρατία προϋποθέτει, τουλάχιστον σ' έναν βαθμό, πίστη στη μέθοδο του διαλόγου, αντιπαράθεση και δράμα, προϋποθέτει ακόμη και ένα είδος παράστασης: Ανάμεσα στην αντιπολίτευση και στην κυβέρνηση, ανάμεσα στην πλειοψηφία και στην μειοψηφία. Όχι απαραίτητα μια τραγωδία». Ο Παζολίνι ήξερε καλά την «πολιτική» λειτουργία και την σημασία αυτής της παράστασης και των συμβολισμών της. Κι έθεσε την τέχνη του και τις προσωπικές του επιλογές σε μια απελπισμένη προσπάθεια ελευθεριακής αποδόμησης όλων των κοινωνικών αξιών και πρακτικών των συντεταγμένων ή κρυφά εξουσιαστικών ομάδων, όπως ο Mario Vighli επισημαίνει, ακόμη κι αυτών των ομάδων που θα έπρεπε ν ανήκει για να μη μείνει «έξω απ το μαντρί». Το καμένο σώμα του, για μία ακόμη φορά στην ιστορία του κόσμου, έδειξε πόσο απαραίτητη, ή μάλλον αναπόδραστη, είναι σε τέτοιες περιπτώσεις η τραγωδία.