Τώρα που σου γνέφει
ο θάνατος
άσε με να σου μιλώ
για την αγάπη
Να θυμηθείς τον κήπο
με τα ρόδα
τις πασχαλιές
μιας ασπρόμαυρης
άνοιξης
Άσε με να σου μιλώ
για το ποτάμι
και το γαλάζιο
της χαράς
κι ένα κορίτσι
που λάτρευε το σώμα μου
Άσε με να σου μιλώ
για το βλέμμα των ανθρώπων
που σπάζει τη σιωπή
και πάτημα
στο αναπόδραστο
Άσε με να σου μιλώ
πώς σκάει η θάλασσα
και κατέρχεται
με τον χαρμόσυνο
όλεθρο
Άσε με να σου μιλώ
για τα παιδιά
μιας άδειας μήτρας
για την αγάπη
για το κορμί
του άντρα
Άσε με να σου μιλώ
για το τρυφερό
της σάρκας
στη σκιά
των άλλων
για τη βάρκα
που θάχει
κύματα
το χώμα
Aπό τη συλλογή Λόγια θανάτου και αγάπης, 2015
