ΟΤΑΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΑΝ τὰ Ἑλληνικὰ στρατέματα [25 τοῦ Ἀπριλιοῦ 1827] ἀπὸ τοὺς Τρεῖς Πύργους [Παλιὸ Φάληρο], ἡ καβαλλαρία ἡ Τούρκικη ἤτανε κρυμμένη μέσ’ τὴν Καλλιρρόη [τὸν Ἰλισσό]. Οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τὴ βλέπανε, καὶ κάνανε σημάδια στοὺς δικούς τους δείχνοντας τὸ ρέμα, μὰ ἐκεῖνοι δὲν καταλαβαίνανε καὶ προχωροῦσαν, οἱ ἄμοιροι. Ἔτσι οἱ Ντελῆδες τοὺς ἀφήσανε νὰ ζυγώσουν πρῶτα, κ’ ὕστερα τοὺς κόψανε τὸ δρόμο. Πεζοί, μὲ τὰ κοντὰ σπαθιά, πάλες καὶ γιαταγάνια, νὰ νικήσουν τοὺς Ντελῆδες ἤτανε πρᾶμα ἀδύνατο. Πάντα ὁ πεζὸς ὁ ἄταχτος τρέμει τὸν καβαλλάρη. Ἔτσι γλήγορα ἡ μάχη γύρισε κι’ ἔγινε σφαγή.
Η συνέχεια εδώ