Ν ΥΧΤΩΝΕΙ ΝΩΡΙΣ τὸν Νοέμβρη. Πέντε καὶ μισὴ κι ὅλα εἶναι ἤδη σκοτεινά, ἀλλὰ τὰ φῶτα τῶν δρόμων δὲν ἔχουν ἀνάψει ἀκόμα. Γιὰ μιὰ στιγμὴ μετάνιωσα ποὺ δὲν εἶπα στὴ μητέρα μου νὰ ἔρθει νὰ μὲ πάρει. Ντρεπόμουν ὅμως. Δὲν εἶμαι πιὰ μωρό. Μιὰ χαρὰ μπορῶ νὰ γυρίσω μόνη μου μὲ τὸ λεωφορεῖο.
Η συνέχεια εδώ