Ίσως έμπλεξα
χρώματα του σκοταδιού και της μέρας
τοποθέτησα
τη βιόλα στη σκορπισμένη θάλασσα
το όμποε στη φλογισμένη ακρογιαλιά
το πιάνο στα ηδυπαθή δάκτυλα
την τρομπέτα με το κόρνο σε χοάνες ακοής
το ακορντεόν πίσω από την ορχήστρα.
Ίσως έμπλεξα
τη μουσική με το κορμίτο χορό του μαέστρου με τις νότες.
Πάντως, ήσουν εκεί
για να σφίξεις το χέρι
να στερήσεις τη ματιά.Στο τέλος της συναυλίας
όλοι χειροκρότησαν
σε θαύμασαν.
Υπερήφανος
είδα να υποκλίνεσαι
να κοιτάς στο άπειρο
να ευχαριστείς
και να φεύγεις βιαστικά
χωρίς εμένα.
Από την ποιητική συλλογή: Παρήλιον, Εκδόσεις Οδός Πανός, 1999
