Χρήστος Κεραμίδης, Στο μονοπάτι της μνήμης

Ακόμη θυμάμαι τις χαραμάδες
στα σάπια παραθυρόφυλλα του σπιτιού μου.
Το δριμύ ψύχος του βορεινού δωματίου.
Τον ίσκιο της πλατύφυλλης καρυδιάς.
Τις τράτες που εισέπλεαν στο αφύλακτο λιμάνι,
χτυπημένες από την ανεμοθύελλα.
Τη θρησκευόμενη γυναίκα του καπετάνιου
που νοίκιαζε το κάτω μέρος του σπιτιού μας.
Την έβλεπα που ανέβαινε στο μπαλκόνι,
περιμένοντας να δει τη σκιά του καϊκιού να στρίβει.
Το ωχρό φως του κανδηλιού,
μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας.
Τα συνεχή σταυροκοπήματα,
τη μαύρη μαντήλα,
το άγρυπνο και αγωνιώδες βλέμμα.

Εικόνες που δε σβήνουν στο μονοπάτι της μνήμης.

Aπό τη συλλογή "Ένα ποτάμι φως", 2018