Τα ταπεινά , τα ευγενικά , τα νοικοκυρεμένα
Τ’ άγρια, τα νιούτσικα, τα αβρά κι όλα τα γερασμένα
Ξεσπάν στο φως, δεν
ξέρουν πώς, ραγίζουν το σκοτάδι εντός
Και να τα πεινασμένα
Μόνο ζωή, μόνο κορμί,
Κορμί θανατωμένο
Και πάλι ζει κι αγανακτεί
Μ’ αυτή την πεισματάρα γη
Που θρέφει το σπαρμένο
Κι όλους τους σπόρους του ουρανού
Και τους εδώ και τους
Εδώ το φως εδώ ουρανός
Κόσμος κρυπτός και φανερός
