Αστέρες διάττοντες μιας νύχτας που στενάζει,
τα χέρια σου χαράζουν την ισχύ σου.
Πλάνη παράφορη μιας ύστερης αυγής,
διαχέεσαι στη μνήμη.
Ο χρόνος μου σταμάτησε σε σένα.
Κι ο κόσμος μου,
ήχοι κι οσμές περιοδεύοντος θιάσου,
ο κόσμος μου,
σγουρά ακρογιάλια και ευθύτατοι δρόμοι,
μαρμάρωσε.
Πλήρης.
Από την ποιητική συλλογή:Μέρες δεμένες σε σπάγγο, Εκδόσεις Γαβριηλίδη
