Η συμβολή μου στην ανάπτυξη και καθιέρωση της Χειρουργικής του Οισοφάγου στην Ελλάδα και Διεθνώς, Παναγιώτης Γιαννόπουλος

 

Ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος, ένας από τους πρωτοπόρους της Χειρουργικής του Οισοφάγου στην Ελλάδα, καταγράφει στο έργο αυτό την προσωπική του διαδρομή, τις καινοτομίες και τις καθοριστικές του παρεμβάσεις σε έναν από τους πιο απαιτητικούς τομείς της ιατρικής.

Η αφήγηση ξεκινά από τη βασική του εκπαίδευση στη Β΄ Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική του Αρεταίειου Νοσοκομείου και συνεχίζει με την καθοριστική εμπειρία του στις ΗΠΑ, κοντά στον διάσημο χειρουργό Heimlich. Από τα τέλη του 1973, ο συγγραφέας εκτελεί τις πρώτες επιτυχείς επεμβάσεις αντικατάστασης οισοφάγου στην Ελλάδα, σε μια εποχή που η θνητότητα ξεπερνούσε το 50% παγκοσμίως.

Με πρωτοποριακές τεχνικές, προσωπικές βελτιώσεις και απόλυτη αφοσίωση στην ασφάλεια των ασθενών, ο Π. Γιαννόπουλος κατάφερε να μειώσει τη θνητότητα της ολικής οισοφαγεκτομής από το 50% στο 3%, φτάνοντας τα τελευταία χρόνια σε μηδενικά ποσοστά. Το βιβλίο περιγράφει λεπτομερώς τις καινοτομίες του:

• Ανάπτυξη και εφαρμογή νέων εγχειρητικών τεχνικών στην Ελλάδα και διεθνώς
• Τροποποιήσεις σε καθιερωμένες μεθόδους για μείωση επιπλοκών
• Νέα πρωτόκολλα μετεγχειρητικής παρακολούθησης
• Βελτιστοποίηση του χρόνου και της ασφάλειας της επέμβασης

Η μαρτυρία του δεν περιορίζεται στην τεχνική πλευρά. Αποτυπώνει και τον εκπαιδευτικό του ρόλο, καθώς έχει διαμορφώσει γενιές χειρουργών, πολλοί από τους οποίους κατέχουν σήμερα διευθυντικές θέσεις.

Πρόκειται για ένα έργο που συνδυάζει την ιστορία της ιατρικής προόδου στην Ελλάδα με την προσωπική κατάθεση ενός ανθρώπου που αφιέρωσε την καριέρα του στη βελτίωση των χειρουργικών πρακτικών και την ασφάλεια των ασθενών. Ένα βιβλίο απαραίτητο για κάθε επαγγελματία υγείας, αλλά και για κάθε αναγνώστη που θέλει να γνωρίσει από πρώτο χέρι πώς η επιστημονική αφοσίωση μπορεί να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα σε έναν κλάδο.

ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, «ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΕΦΑΝΗ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ» Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ Γ.Μ. ΒΙΖΥΗΝΟΥ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΛΑΚΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

 

"Εις τας Αθήνας εφάνη παράξενος τύπος. Κατατομή ιδιαζόντως ανατολική, ήτο εκ των προνομοιούχων εκείνων, οίτινες εγχαράττονται διαρκώς εις την μνήμην..."

Από την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική πρωτεύουσα, στα 1873, μέχρι και τον θάνατό του, στα 1896, ο Γεώργιος Βιζυηνός δεν θα πάψει να διχάζει τον Άλλο της αθηναϊκής κοινωνίας και της λογοτεχνικής παραγωγής με την εμφάνιση, τον χαρακτήρα και το έργο του. Ποιος ήταν, όμως, αυτός ο "παράξενος τύπος" και σε τι συνίστατο η παραξενιά του; Η ολοένα αυξανόμενη, τις τελευταίες δεκαετίες, έρευνα για τη ζωή και το έργο του Βιζυηνού (βιογραφική, φιλολογική, γλωσσολογική κ.ά.) δίνει την ευκαιρία και στην ψυχανάλυση για μια πιο ολοκληρωμένη ανάγνωση και, προσέγγιση του συγγραφέα.

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί μια "βιογραφία φωτισμένη από την ψυχανάλυση", διαβάζοντας τα ευρήματα παλαιότερων και συγχρόνων μελετών για τον Βιζυηνό με τη βοήθεια θεωριών και εννοιών απ' όλο το εύρος της διδασκαλίας του Ζακ Λακάν.

Η περίπτωση του Βιζυηνού προσεγγίζεται, έτσι, ως μια πορεία όπου, μεταξύ των συμβάντων και των περιόδων όπου εμφανίζονται τα ίχνη της ψυχικής δομής, όπως η στίξη της παιδικής ζωής από τον παιδικό θάνατο και την πατρική φτώχεια και η ρήξη με τον κοινωνικό δεσμό που προκαλεί η έκλυση της ψύχωσης στα 1892, παρεμβάλλεται η λαμπρή επινόηση του ονόματος "Γ. Μ. Βιζυηνός" και το μαστόρεμα ενός σύμπαντος λόγου του οποίου το υποκείμενο γίνεται πατέρας.

Τόσο οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται η δομή όσο και η επινόηση στην οποία προχωρά το υποκείμενο δεν παύουν να αφορούν τον τρόπο με τον οποίο συμπλέκονται, για εκείνο, το φύλο και ο θάνατος, τα δυο ριζικά ζητήματα που χάρη στον Φρόυντ και τον Λακάν, γνωρίζουμε πως αφορούν κάθε ον που μιλά και απέναντι στα οποία ο καθένας καλείται να βρει μια απάντηση.

Η επινόηση του Βιζυηνού μπορεί να μη διήρκεσε, όπως εκείνη του Τζόυς, ως το τέλος, είναι όμως άξια προσοχής και σεβασμού, καθώς, πέραν της λογοτεχνικής της αξίας, επέτρεψε σε έναν καθ' όλα "παράξενο τύπο" να δομήσει και να διατηρήσει για καιρό μια σχέση με τη ζωή ενάντια σε αντίξοες συνθήκες.

ΝΑΝΟΥΡΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΦΥΓΗ ΙΔΕΩΝ, POETRY SLAM GR

 

Μια ποιητική συλλογή για την ψυχική υγεία.

Μια ποιητική συλλογή που χτυπά το κοινωνικό στίγμα. Σε κάθε σπίτι υπάρχει κάποιο μέλος που νοσεί πνιγηρά. Η συλλογική κατάθλιψη και όχι μόνο -είναι κυρίαρχο φαινόμενο στην ψηφιακή εποχή μας.

Μέσα από αυτή την συλλογή θα βρείτε κομμάτια του εαυτού και της εαυτής σας. Κανέν@ δεν είναι μόνο.
Η συλλογή μεταβαίνει από το ατομικό στο συλλογικό.

Ο Μανώλης έχει φως. Βρίθει φως. Και αυτό είναι ολοφάνερο και από την αλληλουχία των καταληκτικών εικόνων του. Δεν δίνει λύσεις, αλλά προτείνει διεξόδους που το αναγνωστικό υποκείμενο καλείται να συνομιλήσει, προτάσσοντας το αίτημα για ζωή, για μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή.

Επαναστατική & πολιτική συλλογή.
Μια συλλογή που μας αφορά.
Μια οντολογική περιπέτεια που κραυγάζει το χαιντεργκεριανό Dasein.

..................................................................................

Σου αποκαλύπτομαι μέσα από στίχους
αλλιώς δεν θα ‘γραφα
κι ίσως εκεί να βρεις κάτι δικό σου
-αν το θες φυσικά-.
Κι αν δεν έμαθα ποτέ να κρατάω σωστά το στυλό
η συγγραφή έγινε το πεπρωμένο μου
κι αν είχα ακόμη αναστολές
να σου μιλήσω για τα πάθη μου
θα ‘κανα κάτι άλλο.

Σ’ έπιασα αρκετές φορές να κοιτάς
απ’ την κλειδαρότρυπα
γι’ αυτό ξήλωσα τις πόρτες απ’ όλα τα δωμάτια.
Σ’ έκανα μάρτυρα της κατάδυσής μου στην τρέλα
και του πώς πίνω τον καφέ μου.
Κι ήταν πράγματι
απελευθερωτικό.

Τώρα, σειρά μου να σ’ ακούσω.

Τζέιν Γκούντολ, Οι νεαροί χιμπαντζήδες του Γκόμπε, Εκδόσεις Πατάκη

Η φημισμένη πρωτευοντολόγος δρ Τζέιν Γκούντολ παρουσιάζει τους αγαπημένους της νεαρούς χιμπαντζήδες που ζουν στο Εθνικό Πάρκο Γκόμπε, εκεί όπου μελέτησε τη συμπεριφορά τους για πάνω από 50 χρόνια. Οι Νεαροί χιμπαντζήδες του Γκόμπε συνδυάζουν την αγάπη της για τις οικογένειες των χιμπαντζήδων με τις ελκυστικές φωτογραφίες του Μάικλ Νοϊγκεμπάουερ, δείχνοντας έτσι πόσο μοιάζει με εμάς αυτό το απειλούμενο είδος πρωτευόντων.

Οι προσωπικές στιγμές της Τζέιν Γκούντολ με τους χιμπαντζήδες, το πάθος της για την άγρια ζωή και οι αναμνήσεις της θα κάνουν τους αναγνώστες να τους λατρέψουν.

Ελάτε στην παρέα της δρος Τζέιν και υποστηρίξτε την αποστολή της να προστατεύσει τα υπέροχα αυτά ζώα.

Mac Barnett, Η μυστική πύλη. Γιατί τα βιβλία για παιδιά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, Εκδόσεις Πατάκη

Μετάφραση: Βασιλική Νίκα

Τα βιβλία για παιδιά είναι πολυδιαβασμένα, πολυαγαπημένα και παρόντα σε κάθε βιβλιοπωλείο. Όμως σχεδόν ποτέ δεν αποτελούν αξιόλογο πεδίο προσοχής, τουλάχιστον από τους ενήλικες. Η αλήθεια είναι ότι οι ενήλικες έχουν μεγάλη εξουσία στο τι διαβάζουν τα παιδιά: τα βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά γράφονται, εκδίδονται και, αγοράζονται από μεγάλους, οι οποίοι, συνήθως, είναι και αυτοί που τα διαβάζουν μεγαλόφωνα στα παιδιά. Επομένως, τα βιβλία για παιδιά αξίζουν έναν ειλικρινή διάλογο.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα δοκίμιο που απευθύνεται σε όλους, ειδικά σε όσους παθιάζονται με τη δύναμη της λογοτεχνίας για παιδιά, με τον ρόλο των συγγραφέων και με τη δίχως σύνορα ευφυΐα των παιδιών και έχουν την πεποίθηση ότι τα παιδιά αξίζουν αληθινές ιστορίες και αληθινή τέχνη.

«Αν είστε συγγραφέας βιβλίων για παιδιά (εγώ είμαι συγγραφέας βιβλίων για παιδιά), θα βρίσκεστε συχνά μπροστά σε ανθρώπους που σας ρωτούν αν σκοπεύετε να γράψετε κάποτε ένα πραγματικό βιβλίο. Αυτό που εννοούν είναι αν θα γράψετε κάποτε ένα βιβλίο για ενήλικες.

Γράφω βιβλία για παιδιά εδώ και είκοσι χρόνια, οπότε είμαι πια αρκετά έμπειρος στο να δίνω τις κατάλληλες απαντήσεις, και μερικές φορές καταφέρνω να μη φαίνομαι ούτε στο ελάχιστο ενοχλημένος, όταν επαναλαμβάνω κάποια από τις εκδοχές του ίδιου πράγματος: τα παιδικά βιβλία είναι αληθινά βιβλία, τα παιδιά είναι ιδανικοί αναγνώστες, ιδίως της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Αν δεν πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία είναι αληθινά βιβλία, τότε κατά κάποιον τρόπο δεν πιστεύετε ότι τα παιδιά είναι αληθινοί άνθρωποι.

Τώρα φτάσαμε στον κύριο λόγο για τον οποίο τρέφουμε χαμηλή εκτίμηση για τα παιδικά βιβλία: δηλαδή, στη χαμηλή μας εκτίμηση για τα παιδιά. […] Κι αν όλα αυτά είναι λάθος; Κι αν τα παιδιά αποτελούν το τέλειο κοινό για την τέχνη; Αν τα παιδιά είναι οι ιδανικοί αναγνώστες λογοτεχνίας; Αν, στην πραγματικότητα, η έμφυτη ικανότητά τους να βυθίζονται στις ιστορίες είναι πολύ μεγαλύτερη από των ενηλίκων;

Τέλος πάντων, αυτό όμως είναι ένα βιβλίο για ενήλικες. Πιο συγκεκριμένα, αυτό είναι ένα βιβλίο για ενήλικες που μιλάει για τα βιβλία για παιδιά.»

                                                                                                                   Μακ Μπαρνέτ

Δήμητρα Καραπέτσα & Βασίλης Νανούρης: «Τα παιδιά έχουν ανάγκη να εναρμονιστούν με το φυσικό περιβάλλον ειδικά σε μία εποχή που είναι ψηφιακή»

 

Οι συγγραφείς του παιδικού βιβλίου «Ο φίλος μου ο μπάμπουρας» μας μιλούν για αυτό

«Ο φίλος μου ο μπάμπουρας» έχει ξεκινήσει το ταξίδι του για να βρεθεί στην αγκαλιά των μικρών βιβλιόφιλων, και οι δημιουργοί της ιστορίας Δήμητρα Καραπέτσα και Βασίλης Νανούρης μας μιλούν για το παιδικό αυτό βιβλίο και τα μηνύματά του στη σύγχρονη εποχή.

Γιατί αποφασίσατε να γράψετε ένα παιδικό βιβλίο και ποιες νομίζετε ότι είναι οι λεπτές γραμμές που πρέπει να προσέχει ένας συγγραφέας όταν δημιουργεί μια ιστορία για μικρά παιδιά;

Δ.K. Δεν είναι οτι ήταν απόφαση ακριβώς. Η ιστορία της Χαράς και του μπάμπουρα προέκυψε αυθόρμητα, γι αυτό και είναι μία αυθεντική περιπέτεια. Στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι άρεσε πολυ στα παιδιά που την εξιστορούσαμε και αποφασίσαμε να την επεξεργαστούμε ώστε να διατηρήσει την αυθεντικότητα της, να δημιουργήσει εικόνες, προβληματισμούς και συναισθήματα χωρίς να γίνει διδακτική ή επιτηδευμένη.

B. N.  «Ο φίλος μου ο μπάμπουρας» ξεκίνησε ως μια ιστορία που διηγούμασταν στην κόρη μας. Παρατηρήσαμε ότι πρώτα απ’ όλα την διασκέδαζε και -εκτός αυτού- της μάθαινε πράγματα σχετικά με την ενσυναίσθηση, την αποδοχή της διαφορετικότητας, τη φιλία, το σεβασμό προς όλα τα πλάσματα και άλλα διάφορα που θεωρούμε ότι καλό είναι να μπαίνουν από νωρίς στη ζωή των παιδιών. Κάπως έτσι σκεφτήκαμε πως μια τέτοια ιστορία θα ήταν ωφέλιμο να υπάρχει στη βιβλιοθήκη κάθε παιδιού.

Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε γράφοντας μαζί αυτή την ιστορία;

Δ.K.  Να μη χάσει η ιστορία την αυθεντικότητά της. Ένιωθα ότι υπήρχε αυτός ο κίνδυνος κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας.

B. N. Ίσως μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν η συνεργασία μας με τη Δήμητρα για πρώτη φορά σε κάτι λιγότερο “οικογενειακό” και περισσότερο “επαγγελματικό” αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Είχαμε πολλές ωραίες στιγμές σε αυτό, αλλά και πολλές διαφωνίες. Πιστεύω ότι τελικά η δικλείδα ασφαλείας που μας έκανε να φτάσουμε σε ένα πολύ καλό σημείο και ως προς τη συγγραφή του βιβλίου και ως προς τη μεταξύ μας σχέση ήταν οι κοινές μας αξίες.

Ενσωματώσατε στην ιστορία και δικές σας εικόνες από την παιδική σας ηλικία ή προσπαθήσατε να μπείτε απλά στα παπούτσια των παιδιών σήμερα;

Δ.K. Νομίζω ότι ασυνείδητα τα βιώματα σε ακολουθούν. Για παράδειγμα αυγόφετες με μέλι μου έφτιαχνε η γιαγιά μου στο χωριό! Δεν είχα όμως καθόλου στο μυαλό μου κάποια προσωπική μου ιστορία. Γνωρίζω από πρώτο χέρι, λόγω της δουλειάς μου, ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη την επαφή με τη φύση και τη στερούνται στις πόλεις. Ότι δυσκολεύονται πολύ να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και τις διαπροσωπικές συγκρούσεις.

B. N. Νομίζω περισσότερο προσπαθήσαμε να ακούσουμε τις ανάγκες των παιδιών, παρά να ακούσουμε τις εμπειρίες μας από την προσωπική μας παιδική ηλικία. Κι αυτό γιατί εμείς σαν παιδιά δεν είχαμε πρότυπα σαν τη Χαρά και τον μπάμπουρα, δηλαδή δύο χαρακτήρες που βρίσκονται τόσο κοντά στο κέντρο τους. Υπάρχουν πολλές στιγμές που θαυμάζω και ζηλεύω τον πρωταγωνιστή και την πρωταγωνίστριά μας. Θα ήθελα κι εγώ σαν παιδί να μπορούσα να έχω αυτήν την επαφή με τα συναισθήματά μου. Κάθε φορά που διαβάζω την ιστορία, προσωπικά παραδειγματίζομαι απ’ αυτούς.

Η συνέχεια εδώ

Παρουσίαση της 8ης αναθεωρημένης έκδοσης του βιβλίου του Νίκου Τομαρά «Μαθησιακές δυσκολίες ή σύμπτωμα», Εκδόσεις Πατάκη, Παρασκευή 14 Μαρτίου 2025 / 19.00

Η Αντιδημαρχία Οικογενειακής Πολιτικής, Ισότητας και Προσχολικής Ηλικίας του Δήμου Βριλησσίων και οι Εκδόσεις Πατάκη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Τομαρά «Μαθησιακές δυσκολίες ή σύμπτωμα»

Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα, θα μιλήσουν οι:

Γεωργία Φιλιπποπούλου, ειδική παιδαγωγός M. Ed.
Έλενα Γιαλυψού, εργοθεραπεύτρια -sit, M. Εd. Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης
Γεράσιμος Ρούσσος, επιστημονικός υπεύθυνος διεπιστημονικού
κέντρου: «Ανάπτυξη & Εκπαίδευση» Λόγος – Μάθηση – Συμπεριφορά.

Την παρουσίαση συντονίζει η Λίλη Τζίμα, Αντιδήμαρχος Οικογενειακής Πολιτικής, Ισότητας και Προσχολικής Ηλικίας, Δημοσιογράφος

Πάρκο Μ. Θεοδωράκης, Μπακογιάννη & Υμηττού, Βριλήσσια

Νίκος Τομαράς, Μαθησιακές δυσκολίες ή σύμπτωμα, Εκδόσεις Πατάκη (8η αναθεωρημένη έκδοση - 2025)

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΛΕΞΙΑ, ΤΙΣ ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΕΣ, ΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ / ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Με το βιβλίο αυτό οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων θα βελτιώσουν τη σχέση με τους μαθητές τους, ώστε να τη χαρακτηρίζει η διαφάνεια, το ενδιαφέρον, η αλληλεξάρτηση, η διαφοροποίηση και η αμοιβαία ικανοποίηση.

Οι γονείς που τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν μαθησιακές ιδιαιτερότητες και νιώθουν αδύναμοι μπροστά στον καταιγισμό των πληροφοριών που δέχονται θα υποστηριχτούν στην επιλογή του τρόπου που θα βοηθήσει τα παιδιά τους.

Οι μαθητές και νέοι –με ή χωρίς διάγνωση– θα βρουν στοιχεία του εαυτού τους, τρόπο γραφής και σκέψης που ταιριάζει με τον δικό τους ή κάποιων συμμαθητών τους.

Οι φοιτητές θα μπορέσουν να εμπλουτίσουν την έρευνά τους και να εξαγάγουν τα επιστημονικά τους συμπεράσματα.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί πολύτιμο εργαλείο αφού παρουσιάζει τις κυρίαρχες σύγχρονες τάσεις και απόψεις σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες, τις εκπαιδευτικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών και πώς αυτές μπορούν να καλυφθούν από τους ειδικούς, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και την πολιτεία.

Αναλύοντας τις πολυεπίπεδες επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, το βιβλίο αναδεικνύει την προσοχή που πρέπει να δοθεί στις νευρωνικές δυσλειτουργίες που πιθανόν δημιουργήθηκαν στους εγκεφάλους των μικρών παιδιών προσπαθώντας να ανταποκριθούν στο στρες που βίωναν.

Απομυθοποιώντας τις Διαταραχές, σπάζοντας τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις, σε συνθήκες συμπεριληπτικής εκπαίδευσης, αναπτύσσουμε την προσωπικότητα και τις δεξιότητες όλων των μαθητών.

Διαβάζοντας το νόημα που πιθανόν κρύβεται πίσω από το σύμπτωμα, τη δυσκολία, τόσο των μαθητών όσο και των ενηλίκων, και τη χρησιμότητά του, αλλάζουμε την άποψη που έχουμε για τα πράγματα γύρω μας, αλλάζουμε τη ζωή μας αλλά και τις ζωές των άλλων. Το υποκείμενο, διαιρεμένο από το ασυνείδητο, έτσι κι αλλιώς καλείται να ανατρέψει τον ορισμό που του αποδίδουν.

Κυριακή Σαββίδη & Ισαβέλλα Ζαμπετάκη, «(Για)Τι τρώμε;», Εκδόσεις Κριτική

Το βιβλίο της διαιτολόγου-ψυχολόγου Κυριακής Σαββίδη και της δημοσιογράφου Ισαβέλλας Ζαμπετάκη (Για) Τι τρώμε; από τις Εκδόσεις Κριτική είναι μια ωδή στην επιστήμη της Διατροφής, καθώς είναι τροφή για σκέψη αλλά και πράξη, μια προσπάθεια να μας δώσει τη μέγιστη γνώση για ζητήματα που αφορούν τις διατροφικές μας συνήθειες και τους ρυθμούς ζωής μας.

Με τιμά η πρόταση που μου έγινε να αναλάβω το κεφάλαιο που αφορά τη σχέση Διατροφής και Ψυχολογίας (Νίκος Τομαράς, Σύμβουλος/Ψυχοθεραπευτής).

Είναι σίγουρο ότι δεν τρώμε για να ικανοποιήσουμε μόνο τις ανάγκες της επιβίωσης, τη βιολογική πείνα δηλαδή, αλλά και άλλες ανάγκες μας. Συχνά τρώμε περισσότερο από αυτό που χρειαζόμαστε.

Τα συναισθήματα είναι πάντα πιο ισχυρά και νικούν την πληροφόρηση που έχει το άτομο για τη σωστή διατροφή. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να βρει τα αίτια που προκαλούν τη συναισθηματική του πείνα.

Αν δεν πετύχουμε την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία, δεν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε μια πιο υγιή διατροφική συμπεριφορά.

Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής (επεισοδιακή υπερφαγία, ψυχογενής βουλιμία ή ψυχογενής ανορεξία) συνεχίζουν να αποτελούν ένα δύσκολο θεραπευτικό εγχείρημα καθώς είναι μια σύνθετη κατάσταση, αποτέλεσμα ψυχικών συγκρούσεων, καταπιεστικών συνθηκών και μη σωστής αναλογίας των διατροφικών ουσιών που τρώμε. 

Η σωστή τροφή συμβάλλει στην πιο εύρυθμη λειτουργία του νευρικού μας συστήματος και έτσι το φαγητό μπορεί να είναι θεραπεία ή αρρώστια.

Ευχαριστώ την Κυριακή Σαββίδη και την Ισαβέλλα Ζαμπετάκη για τη συμμετοχή μου σε αυτή την ολιστική προσέγγιση με τη συμμετοχή:

της Βασιλικής Σγούρα, Ιατρού Μικροβιολόγου,

της Στάλω Μετσάνα Διαιτολόγου-Διατροφολόγου, Υπεύθυνης του τμήματος διαιτολογίας  & κλινικής άσκησης στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο,

της Κωνσταντίνας Παναγοπούλου, Διαιτολόγου - Διατροφολόγου, απόφοιτης του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου

και των σεφ Ηλία Μαμαλάκη, Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, Γιάννη Λουκάκο, Σταμάτη Τσίλια, Μυρσίνη Λαμπράκη και Ιάκωβο Απέργη.

Η φωτό-"εύρηκα" είναι του Βαγγέλη Ζαβού.

Κυκλοφορεί και ελπίζω να σταθεί αφορμή να επαναπροσδιορίσετε το πώς βλέπετε το φαγητό!

Παπαγιάννη Μαρία, Η κιβωτός της Θέκλας, Εκδόσεις Πατάκη

Η κυρία Θέκλα κυλάει το καρότσι της μέσα στην πόλη. Μια μέρα θα γνωρίσει τον Χασίμ και οι δυο τους θα ταξιδέψουν με τη μικρή τους κιβωτό ως τη χώρα που ζει ένα χρυσόψαρο. Πριν αποχωριστούν, η Θέκλα θα του χαρίσει ένα βιβλίο.

- Βιβλία έχεις στο καρότσι σου; ρωτάει ο Χασίμ.

- Όχι. Πειρατές, κάστρα, δράκους και πριγκίπισσες.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Μπογδάνη - Σουγιούλ Δέσποινα, Μαρία Κάλλας - Ζώντας μόνο για την τέχνη, Εκδόσεις Πατάκη

Η Σεσίλια Σοφία Άννα Μαρία Καλογεροπούλου, γνωστή στο κοινό ως Μαρία Κάλλας, υπήρξε αναμφίβολα η μεγαλύτερη λυρική τραγουδίστρια του 20ού αιώνα. Παιδί μεταναστών, ξεκίνησε το μακρινό της ταξίδι από τη Νέα Υόρκη, όπου γεννήθηκε, για να επιστρέψει στην Ελλάδα. 

Από εδώ ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο βαδίζοντας στα μαγικά μονοπάτια της μουσικής, έχοντας πάντα στην καρδιά της την αγάπη και το πάθος για το τραγούδι. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να μιλούν γι’ αυτήν σε ολόκληρο τον κόσμο με θαυμασμό. Κάθε της εμφάνιση ήταν μεγάλο πολιτισμικό γεγονός. Ωστόσο, η ζωή της υπήρξε ταραγμένη.

Ακολουθήστε μαζί μας στο βιβλίο αυτό τα βήματα της Μαρίας Κάλλας. Θα περπατήσουμε στα μονοπάτια του έργου μιας μεγάλης καλλιτέχνιδας και ενός ευαίσθητου ανθρώπου.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΒΑ - ΜΑΜΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΛΙΟΝΤΑΡΙ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΕΛΟΤΟΣ

Εικονογράφηση: ΚΑΚΑΒΙΑ ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ

Ο μικρός Βρασίδας θα ήθελε πολύ να ήταν ένα όμορφο και δυνατό λιοντάρι, ο βασιλιάς της ζούγκλας, και όχι ένας αδύναμος και βρομερός ασβός. Θα μπορούσε ποτέ άραγε να μεταμορφωθεί σε λιοντάρι; Και πως θα ήταν ο κόσμος αν υπήρχαν μόνο λιοντάρια και όχι ασβοί; 

Μια ιστορία για την παιδική αυτοπεποίθηση, για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή του εαυτού μας. Η σοφή κουκουβάγια μας προτρέπει να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, να χρησιμοποιήσουμε τις δικές μας δυνάμεις, και έτσι θα βοηθήσουμε τους γύρω μας και θα κερδίσουμε το βασίλειο της ζούγκλας.

Μαρία Παπαγιάννη, Χρυσά κουπιά, Εκδόσεις Πατάκη

Η Μαρία Παπαγιάννη με το νέο της βιβλίο «χρυσά κουπιά» μας συγκινεί και μας ταξιδεύει. Ξεχωρίζει μέσα σε πολλούς νέους τίτλους με τον δυνατό της λόγο, χωρίς να ηθικολογεί και να γράφει επιτηδευμένα. Αγγίζοντας το δύσκολο θέμα της απώλειας, για την τρυφερή ηλικία που απευθύνεται, τα καταφέρνει θαυμάσια επιλέγοντας τον δρόμο της ζωής.

Διάβασα το βιβλίο χωρίς διακοπή, αρκετά σπάνιο πια για μένα, θυμίζοντάς μου τη γοητεία της γραφής των κλασσικών του είδους (Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρή, Ζαχαρία Παπαντωνίου). Παρότι είναι στην κατηγορία του νεανικού-εφηβικού μυθιστορήματος διαβάζεται ευχάριστα από όλες τις ηλικίες.

Η Λήδα και η Ηρώ, δύο κορίτσια στην προεφηβεία, πρέπει να περάσουν ξαφνικά όλο το καλοκαίρι τους στο χωριό της μητέρας τους, μαζί με έναν παππού που καλά καλά δεν γνωρίζουν. Ένα χωριό στη μέση του πουθενά. Πολύ γρήγορα όμως καταφέρνουν να προσαρμοστούν με τον τόπο, τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους. Δημιουργούν φιλίες, ερωτεύονται, χαίρονται τη γοητεία της φύσης, απολαμβάνουν τα ζώα και τα κηπευτικά του χωριού.

Ανακαλύπτουν το παλιό ημερολόγιο της μητέρας τους και γνωρίζουν ένα παρελθόν που αγνοούσαν. Η ιδιοκτήτρια ενός βιβλιοπωλείου τους αποκαλύπτει τον θρύλο για μια βελανιδιά που τη λέγανε καράβι και οι παλιοί τη λατρεύανε γιατί είχε μαγικές ιδιότητες. Για να φτάσουν όμως εκεί έπρεπε να διασχίσουν τον «απαγορευμένο τόπο», ένα δύσβατο φαράγγι.

Η παρέα των παιδιών αυτών θα ανακαλύψει τη δύναμη της φιλίας, της αγάπης, της θυσίας και θα τολμήσει να ξυπνήσει το δέντρο βασιλιά γιατί καταλαβαίνει πως αν είναι μαζί θα το καταφέρουν, γιατί, καμιά φορά, το «μαζί» είναι όλες οι γλώσσες κι όλοι οι καιροί.