Πόσο σπάνιο στ΄ αλήθεια και πόσο εμπνευσμένο, ένας συγγραφέας, στα 40 μόλις χρόνια της ταραχώδους ζωής του, να πει, να γράψει, να δημιουργήσει, να αφήσει, τέτοιας εμβέλειας Πνευματικό Έργο. Ένα λογοτεχνικό έργο που σημαδεύει την Παγκόσμια Λογοτεχνία, το περιγραφικό ταξιδιωτικό Μυθιστόρημα, τον προσωπικό κόσμο ανθρώπινων χαρακτήρων, αλλά κύρια τον κόσμο της Εργασίας, της παραγωγής, του Μόχθου, με λίγα λόγια της ΕΡΓΑΤΙΑΣ.
Μια πνευματική Μεγαλοφυΐα με στέρεη και δηλωμένη πίστη στην ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. Ένας Μαρξιστής που μέσα από τα έργα του λειτούργησε κάτι σαν Προφήτης της Ταξικής προλεταριακής επανάστασης.
12 Γενάρη 1876: Γεννιέται στο Σαν Φραντζίσκο, ο ΤΖΑΚ ΤΣΑΝΕΫ, από Αμερικανίδα μητέρα πνευματίστρια και Ιρλανδό πατέρα αστρολόγο. Τα Οικονομικά της οικογένειας ήταν σε άθλια κατάσταση με συνεχείς αλλαγές εργασίας. Τρία χρόνια σαν παιδί έζησε σε ένα πανάθλιο ράντζο. «ποτέ δεν είχα παιχνίδια σαν τα άλλα παιδιά. Η φτώχεια είχε λάβει μόνιμο χαρακτήρα» αναφέρει ο ίδιος. Σύντομα όμως η μητέρα του παντρεύεται τον Τζων Λόντον και ο μικρός Τζακ γίνεται ο γνωστός ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ.
Αυτή η μακροχρόνια στέρηση και οι αποκλεισμοί που βίωσε του απόδωσε την διπλή έμφυτη τάση που τον συνόδευε σε όλη του τη σύντομη μα ταραχώδη ζωή. Μια βαθιά αντίφαση σημάδευε τη σκέψη του. Από τη μία η αποφασιστικότητα να γευτεί τις χαρές του κόσμου τούτου και από την άλλη το αίσθημα του αποκλεισμού και της Επανάστασης.
1884: Στα 6 του χρόνια, διαβάζει άνετα και στα 7 του αρχίζει να φουντώνει, παιδί μέσα του, το πάθος της μελέτης.
1889: Η Φτώχεια της οικογένειας τον αναγκάζουν να διακόψει τις σπουδές του και να μπει νωρίς νωρίς στον κόσμο της δουλειάς, σαν Εφημεριδοπώλης, εργάτης, κυνηγός δέρματος, συλλέκτης σε μπόουλινγκ. Τα βράδια μαθαίνει στενογραφία για να δουλέψει ρεπόρτερ.
1893: 17 χρόνων, πλάι στο διάβασμα φουντώνει μέσα του το πάθος της Θάλασσας με τα πλοία της. Πηγαίνει στον Ναυτικό όμιλο στο Σαν Φραντζίσκο και καθαρίζει τα σκάφη, χωρίς χρήματα, μήπως κάποιος καπετάνιος τον πάρει κοντά του σε κάποιο ταξίδι. Αγοράζει μια μικρή βαρκούλα και κλέβει οστρακοειδή. Μετά γίνεται Φωκοθήρας στην Ιαπωνία με το «Σοφία Σάντερλαντ».
1897: 21 χρονών, γίνεται χρυσοθήρας στην Αλάσκα. Εκεί έχει τις πρώτες του πνευματικές αναζητήσεις με συντροφιά φωτισμένων ανθρώπων. Μαθαίνει για τον ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ, τον ΝΙΤΣΕ, τον ΚΙΠΛΙΝΓΚ. Ο χειμώνας είναι φοβερός και κινδυνεύει να πεθάνει από το κρύο.
Οι δυσκολίες της ζωής του, τον ώθησαν να αλλάξει μυριάδες επαγγέλματα. Πήγαινε σχολείο τη μέρα, το βράδυ πούλαγε εφημερίδες, αργότερα αγόρασε το σκαφάκι του, έμαθε το μόλο σε κάθε σπιθαμή του. Δούλεψε σε φάμπρικες, έγινε πειρατής στρειδιών, ένα διάστημα στο Λιμενικό, μπάρκαρε μετά σε ένα πλοίο σαν κυνηγός στις φώκιες και στο τέλος είχε το σθένος και την έμπνευση να τα ΓΡΑΨΕΙ όλα αυτά με μοναδικό λυρισμό και δύναμη γραφής.
Παράτησε αργότερα τη δουλειά του και πήρε ενεργό μέρος σε Πορείες ανέργων εργατών. Όλα τούτα γύρω στα 1894 σε νεαρή ηλικία.
1898: γράφει τα πρώτα δύο έργα του. «Πάνω στα ίχνη του ανθρώπου» και το «Μια Οδύσσεια στο Βορρά». Και τα δύο αφηγήματα.
1900-1902: κυκλοφορούν τα πρώτα του βιβλία. «Ο Γιος του Λύκου» και 11 διηγήματα στον «Θεό των Πατέρων τους». Ακολουθεί το «Μια θυγατέρα του Χιονιού» με τα «Παιδιά του Δάσους». Έργα βγαλμένα και εμπνευσμένα από τη φυσική ζωή του δάσους.
Μετά από όλα αυτά ένας νέος ώριμος και συνειδητοποιημένος Τζακ Λόντον έκανε την εμφάνισή του. Διάβασε Μαρξισμό. Γνώρισε το Εργατικό και Σοσιαλιστικό Κίνημα. Κείνη την εποχή στις Η.Π.Α. το Κίνημα διαδίδονταν με ταχύτητα αστραπής από Πόλη σε πόλη. Απόκτησε δύναμη, ταξική έκφραση, περιοδικά, τύπο. Ο Τζακ Λόντον διάβασε το «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ» και το αποστήθισε στην κυριολεξία. Δανείστηκε τη δομή του, τις απόψεις του και πρόσθεσε τις δικές του Εμπειρίες. Γρήγορα έγινε ένας βασικός ομιλητής και διανοητής της Εργατικής Τάξης και του Κομμουνιστικού Κινήματος.
Πλούτισε τις γνώσεις του με Χέγκελ, Σπένσερ, Δαρβίνο, Χάξλεϋ. Μέσα κάπου στην άκρη του μυαλού του διατηρούσε κάποια ψήγματα αντιδραστικών ιδεών από τον Νίτσε, κάποιες απόψεις για Φυλετική ανωτερότητα των Λευκών και μια ελαφρά κρυμμένη αποστροφή για την Γυναίκα. Τάσεις που σποραδικά εμφανίζονταν στον διαλογισμό του γύρω στα 1905 αλλά που η μεγάλη Σοσιαλιστική του Παιδεία κατάφερε να απωθήσει.
1905: από την εποχή αυτή και μετά άρχισε να καθιερώνεται συγγραφικά και να βγάζει την απίστευτη ενέργεια της σκέψης του. Σχημάτισε με τις πωλήσεις των Βιβλίων του μια μεγάλη περιουσία που του έδωσε την δυνατότητα μιας πλούσιας και άνετης ζωής. Υπεράσπιζε και κήρυττε με πείσμα τον Σοσιαλισμό και τα έργα του άρχισαν να δημιουργούν «πάταγο» και τεράστια επιτυχία με την εξάπλωσή τους αλλά και την απήχησή τους στην Κοινωνία.
Κάποια από τα έργα αυτά, πολλά, σημάδεψαν την παγκόσμια Λογοτεχνία. «Οι Άνθρωποι της Αβύσσου», μια απίστευτη και μοναδική σκιαγράφηση των συνθηκών ζωής της Εργατικής τάξης στο Λονδίνο. «Το Κάλεσμα της άγριας Φύσης», στο οποίο παραθέτονται οι εμπειρίες του από τη φτώχεια και την ταλαιπωρία, όταν ζούσε την άθλια ζωή του, τον έκαναν να βλέπει με μοναδική διορατικότητα τη ζωή και τον κόσμο των άγριων ζώων. «Μάρτιν Ήντεν», η ιστορία ενός εργάτη που προσπαθεί να μορφωθεί κάτω από αντίξοες συνθήκες. Ένα μεγάλο επίσης έργο με πάθος για το Σοσιαλισμό. «Ο Θαλασσόλυκος» , μια άκρως δραματική δημιουργία μελέτη πάνω στον ατομικισμό και στην συνδρομή του στην αυτοκαταστροφή του ανθρώπου.
1907: η Μεγάλη Πνευματική ώρα του Τζακ Λόντον ! έχοντας δει την ήττα της Επανάστασης του 1905, οραματίζεται και γράφει το μεγαλύτερο έργο του αλλά και ένα ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΑΞΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Την «ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΦΤΕΡΝΑ». Μια ελεγεία, μια φιλοσοφική πραγματεία πάνω στον Σοσιαλισμό και Κομμουνισμό, το Παγκόσμιο Κίνημα, μια ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ δημιουργία για την άνοδο του ΦΑΣΙΣΜΟΥ στην ανθρωπότητα. Το Βιβλίο τούτο είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ που κατέγραψε ο ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ στην βιβλιογραφία του για τον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ. Η «ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΦΤΕΡΝΑ» έκτοτε θα αποτελέσει κλασικό εγχειρίδιο μαρξιστικής φιλοσοφίας, εργαλείο μελέτης της ταξικής πάλης, υποθήκη έμπειρης ανάλυσης των κοινωνικών εξελίξεων. Και όχι μόνο αυτά. Σκιαγραφεί με μοναδική χρησιμότητα το Κοινωνικό πλαίσιο της εποχής της, ερμηνεύει την Ταξική ΔΟΜΉ, εμβαθύνει στις εξελίξεις, προαναγγέλλει τις συγκρούσεις του Μέλλοντος.
Χωρίς ίχνος υπερβολής, άνετα στο έργο αυτό θα μπορούσε κάποιος να το ονομάσει σαν την «Αποκάλυψη» της Μαρξιστικής Λογοτεχνίας.
1910-1911: Αρχίζει το γράψιμό του για το ΘΕΑΤΡΟ. Δημιουργεί τα έργα «Το φλογερό φως της μέρας», « Η Κλοπή», «Ο Γιος του Ήλιου και άλλα διηγήματα» και την «Κρουαζιέρα με το Σναρκ» με τις εμπειρίες του από τις Νότιες θάλασσες.
1913-1914: ο Οκτώβρης του 1913 τον βρίσκει λάβρο κατά της στρατιωτικοποίησης των πολιτών στις Η.Π.Α. «Κάτω ο Στρατός, Κάτω το Ναυτικό !!!» βροντοφώναζε. «Δεν χρειαζόμαστε μηχανές θανάτου, χρειαζόμαστε μηχανές ζωής !!!».
Γράφει τα έργα «Η Κοιλάδα του Φεγγαριού», έργο μεγάλης και βαθύτατης περισυλλογής. Το 1913 ανακηρύσσεται ως ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας του Κόσμου.
Το 1914, η έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου τον βρίσκει να στηρίζει αβασάνιστα τους Δυτικούς κατά των Γερμανών. Εργάζεται σαν Πολεμικός ανταποκριτής με τον ΠΑΝΤΣΟ ΒΙΛΛΑ στο ΜΕΞΙΚΟ και τον ΑΙΜΙΛΙΑΝΟ ΖΑΠΑΤΑ. Συνεχίζει να γράφει ασταμάτητα.
1916: 22 Νοέμβρη. Πολύ πλούσιος όντως, καταξιωμένος αλλά παράλληλα καταπονημένος αφάνταστα, αλκοολικός (εδώ και χρόνια το ποτό ήταν αχώριστος φίλος του…), περνάει σε φάση εσωτερικής αναδίπλωσης, και αυτοκτονεί με Μορφίνη σε ηλικία μόλις 40 ετών !!! η Βίλλα του στο Γκλεν Έλλεν της Καλιφόρνια ήταν η τελευταία του κατοικία.
Το 1917 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο «Ο Τζέρρυ από τα Νησιά», ενώ το 1918 τα ΑΠΑΝΤΑ του, δημοσιεύονται στα ΡΩΣΙΚΑ με προλογίζοντα τον ίδιο τον Β. Ι. ΛΕΝΙΝ (!!!). Το 1924 ξεκίνησε η Γερμανική έκδοση των ΑΠΑΝΤΩΝ, σε 31 τόμους.
«…Πέρασα χτες τη νύχτα με τους άστεγους, περπατώντας κάτω από την πικρή βροχή, και βρεγμένος ως το κόκκαλο, δεν έβλεπα την ώρα να φτάσει η αυγή. Την Κυριακή την πέρασα και πάλι με τους άστεγους, στον αγώνα τους για μια μπουκιά ψωμί. Την Κυριακή το βράδυ επέστρεψα στο δωμάτιό μου μετά από 36 ώρες δουλειάς…είμαι εξουθενωμένος, τα νεύρα μου έχουν εξασθενήσει από όσα έχω δει και την ταλαιπωρία που μου κόστισαν…» (25/8/1902 Γράμμα στην Άννα Στράνσκυ).
«…Κανένα άλλο βιβλίο μου δεν μου στοίχισε περισσότερο πόνο και δάκρυα, όσο η μελέτη της οικονομικής εξαθλίωσης των φτωχών…» (Γράμμα για του «Ανθρώπους της Αβύσσου»).
Πηγή: clubs.pathfinder.gr/johnpitclub/432680
