Άντε να λυθούν απόψε
κόμποι και δεσμοί λεπταίσθητοι.
Απελεύθερα ν’ απλωθούν τα χέρια
κι οι λέξεις θα συγγενέψουν
μ’ ορατά κι αόρατα.
Απελεύθεροι και οι μαστοί
και το μικρό απόγευμα
θα χωρέσει τα χίλια σου μάτια.
Παραλογίζεσαι, μου λες
και το απόγευμα χάνει τη σαγήνη του.
Η προοπτική της συνεύρεσης
με τον δίδυμο εχθρό
ναυαγεί.
Χαράζει ανέμους.
Η άμμος σκόρπισε
το τελευταίο ναι της θράκας.
Από την ποιητική συλλογή: Πλανόδια Αίγλη, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2005
