“Καααλοί μου άνθρωποι”, “πελάτες μου”, “δεν προλαβαίνω”... και άλλες πολλές ατάκες του Θανάση Βέγγου όχι μόνον έγιναν διάσημες στο ελληνικό κοινό αλλά με το πέρασμα των χρόνων εντάχθηκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο.
Τον είπαν «Ελληνα Σαρλώ». Το βέβαιο είναι ότι ο σπουδαίος αυτός αυτοδίδακτος ηθοποιός κατάφερε να είναι αναγνωρίσιμος και αγαπητός στους Έλληνες, αντιπροσωπεύοντας πάντα τον ρεαλιστικό φουκαρά νεοέλληνα τρέχοντας σαρωτικός και διακωμωδώντας τα τραγικά συμβάντα της φυλής σε 126 ταινίες, από τις οποίες ως πρωταγωνιστής σε 52.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στις 29 Μαϊου του 1927 στο Νέο Φάληρο, από τον Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν το μοναχοπαίδι. Ο πατέρας του δούλευε στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού και υπήρξε φλογερός αντιστασιακός. Μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από την υπηρεσία του λόγω φρονημάτων προκαλώντας σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια.
Τότε ο Θανάσης Βέγγος ξεκινά να κάνει κάθε είδους δουλειά ψάχνοντας για το μεροκάματο.
Στα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο κολαστήριο της Μακρονήσου μαζί με χιλιάδες άλλους φαντάρους και πολίτες με αριστερές ιδέες. Εκεί γνώρισε τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο.
Αυτή η γνωριμία του αποδεικνύεται πολύτιμη, καθώς όταν απολύεται από το στρατό αρχίζει και πάλι να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να ζήσει, ανάμεσα στις οποίες και βοηθητικές δουλείες σε γυρίσματα ταινιών.
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Το 1953 ο Κούνδουρος του δίνει ένα ρόλο στη Μαγική πόλη. Αυτό ήταν το ξεκίνημά του, ο πρώτος του κινηματογραφικός ρόλος.
Το 1959 παίρνει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος όχι ως απόφοιτος σχολής αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε σε μικρούς ρόλους, εξακολουθώντας να δουλεύει παράλληλα ως φροντιστής στο πλατό. Τότε ήταν που εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφους όπως “Ο Δράκος”, “Διακοπές στην Αίγινα”, “Μανταλένα”, Συννεφιασμένη Κυριακή”, “Ο Ηλίας του 16ου”, “Ποτέ την Κυριακή”.
Την εποχή που γυριζόταν Ο δράκος παντρεύτηκε την Ασημίνα Βέγγου και μαζί της απέκτησε δυο γιούς.
Επίσης, το 1959 παίζει για πρώτη φορά στο θέατρο, δίπλα στον Νίκο Ρίζο και τον Γιάννη Γκιωνάκη, στην επιθεώρηση “Ομόνοια πλατς πλτους”.
Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Σιγά σιγά, αναπτύσσει τον ιδιαίτερο κωμικό κινηματογραφικός του τύπο, τον νευρικό, αεικίνητο φουκαρά, που τον κάνει αναγνωρίσιμο και πολύ αγαπητό στους πάντες και καθιερώνεται πια ως πρωταγωνιστής υπεράνω ρόλων. Είναι ο Θανάσης Βέγγος: “Ψηλά τα χέρια Χίτλερ”, “Μην είδατε τον Παναή”, “Ζήτω η τρέλα”, “Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης”.
Φτιάχνει την δική του εταιρία παραγωγής [ΘΒ- Ταινίες Γέλιου] το 1965 που είναι μεγάλη οικονομική καταστροφή, άλλα δίνει τις καλύτερες σύμφωνα με τους κριτικούς ταινίες του όπως “Φανερός Πράκτωρ ΟΟΟ”, “Τρελός, Παλαβός και Βέγγος” και “Ποιός Θανάσης” - ταινίες σταθμός για το σουρεαλιστικό χιούμορ και τον αυτοσχεδιασμό.
Το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο και επανέρχεται με τις “Ησυχες μέρες του Αυγούστου” του Παντελή Βούλγαρη, ενώ ακολουθεί το 1998 επίσης η ταινία του Βούλγαρη “Ολα είναι Δρόμος”. Στο μεταξύ, το 1997, εμφανίζεται στον ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και στην συνέχεια, το 2001, στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με τεράστια επιτυχία.
Το 2009 εμφανίζεται και πάλι, αν και σε μικρό ρόλο, στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη “Ψυχή Βαθιά”.
ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ
Ο Θανάσης Βέγγος έχει τιμηθεί το 1962 με το βραβείο της Ένωσης Ελλήνων κριτικών, το 1971 με το βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία “Τί έκανες στον πόλεμο, Θανάση”, το 1972 με το βραβείο Ερμηνείας Α ανδρικού ρόλου για την ταινία “Θανάση, πάρε το όπλο σου”, το 1991, με το βραβείο Β Ανδρικού ρόλου για τις “Ησυχες Μέρες του Αυγούστου”.
ΕΙΠΑΝ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ
Ο Νίκος Κούνδουρος, πρόσφατα είχε δηλώσει για τον Θ.Βέγγο: «Έπρεπε να τον δω στην Ειρήνη και στους Αχαρνής του Αριστοφάνη για να ξαναθυμηθώ με αίσθημα ανακούφισης αυτό που μπορούσε και δεν έκανε στο παρελθόν ο Βέγγος. Δικαιόπολις, Τρυγαίος, Στερψιάδης, Φιλοκλέων, Πισθέταιρος, Μνησίλοχος, Ξανθιάς, Βλέπυρος για να αναφέρω μερικούς από τους ήρωες του Αριστοφάνη ...Ας προσθέσω ακόμη ότι ο Βέγγος λειτούργησε και σαν καταλύτης σε μια κοινωνία που αναγνώρισε στον ήρωα τα βασικά χαρακτηριστικά του, την περηφάνια της φτώχειας, την περιφρόνηση στην ταξική κοινωνία, τον τελικό θρίαμβο της καρδιάς και της ψυχής και τέλος, την αντρειοσύνη των ταπεινών και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου”
Ο κριτικός θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος, είχε πει, χαρακτηριστικά: “ο Βέγγος εκφράζει έντονα με τη φιγούρα του αιώνιου Καραγκιόζη, τον πολίτη της Β΄ κατηγορίας συμπληρώνοντας το κενό για ένα τύπο που αποζητούσε ο μέσος νεοέλληνας για να ταυτιστεί μαζί του”.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης που σκηνοθέτησε τον μεγάλο ηθοποιό είχε δηλώσει: «ο Βέγγος έχει φτιάξει ένα πλάσμα κατασκευασμένο από όλα τα μέλη της ιστορίας της κωμωδίας. Και αυτό ήταν συνειδητό».
ΕΙΠΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ
Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις του, ο Θανάσης Βέγγος, είχε πει πριν μερικά χρόνια:
«Κάτι είχε η φάτσα μου που έφερνε τον άλλον κοντά μου. Ίσως, όταν έπεφτε η ματιά τους επάνω μου, ήξεραν ότι είμαι ένας πολύ εντάξει άνθρωπος. Υπήρξαν και άνθρωποι που επέμεναν να με αποκαλούν «κύριε Βέγγο». Ε, εκεί γινόμουν έξω φρενών! Μα, Θανάση με λένε! Είναι δυνατόν να με φωνάζετε κύριε Βέγγο; Ένας λαϊκός άνθρωπος ήμουν» ...
Πηγή: ethnos.gr
