και δε θα πεθάνουμε,
στο αίμα, στις κραυγές
σε κατάρες, στα σφυριά
στα κόκαλα, σε βρισιές
στα πιο μεγάλα ψέματα,
εδώ θα μείνουμε
για να τους κόβουμε τον ύπνο
να τους ραγίζουμε τη χαρά
να ρίχνουμε τον ίσκιο μας
στα χαμηλά τους πρόσωπα,
η αγάπη μας
θ' ανθίζει πάνω στο γρανίτη,
μέχρι να έρθει η άνοιξη
έως να φτάσει
ο κατακλυσμός.
Ποίημα από τον τόμο «Εσχατη υπόσχεση - ποιήματα 1958-1992», Εκδόσεις Νεφέλη, 1996
