Δεν είμαι μόνος, ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ

Δεν είμαι μόνος,

κάποιες στιγμές
κάποιες πολύχρωμες κλωστές
που αιωρούνται στο κενό
μες στην ομίχλη
μάτια γαλάζια
φωτεινά
μάτια γλυκά
κι όμως θλιμμένα, μακρινά
πηγές της μνήμης
ο ήχος μιας φωνής
φωνής από πολλές φωνές
και μουσική
καθώς προφέρει απαλά
το λάμδα στ' όνομά μου
πέρα απ' τον κόσμο
με καλούν
πέρα απ' τον κόσμο
τις καλώ
κι είμαστε ένα
μέσα μου όπως πάντα ένα
εγώ και οι σκιές
οι αγαπημένες μου σκιές
δεν είμαι μόνος

Ποίημα δημοσιευμένο στο περ. Εντευκτήριο, αρ. 92 (Ιαν.-Μαρ. 2011)