Ήταν άρρωστος. Έσκυβε το κεφάλι του πολύ. Ο άτλας, εκείνος που στήριζε την υδρόγειο σφαίρα του, για να περιστρέφεται και να μαθαίνει τη ζωή, για να κοιτάει μπροστά , για να κοιτάει ψηλά και να μαθαίνει το παν και το σύμπαν, τον είχε εγκαταλείψει στη τύχη του. Η τύχη του σ' αυτή τη ζωή, τη μοναδική που του έλαχε, ήταν να νοσήσει ψυχικά. Και έτσι το κρανίο του, έσκυβε μόνιμα προς το χώμα. Έμενε λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας. Μέχρι που κάποια στιγμή χάθηκε από τη γειτονιά. ''Εγκλεισμός'' σιγομουρμούριζαν οι γείτονες.
Ο γείτονάς μου, εκείνος που δεν έστρεφε το βλέμμα του στον άλλο, στον κόσμο ή στον ουρανό, που έμοιαζε να μην αποζητά τον άνθρωπο και την αγάπη του, τη φύση και την ομορφιά της, το θεό και την παρηγοριά του, περπάταγε σκυφτός, πάντα μόνος.
Μια φιγούρα χωρίς όνομα, χωρίς πρόσωπο, χωρίς ψυχή. Είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια. Κάθε προσπάθεια. Που εμείς, οι άλλοι, δε μπορούμε, δε πρέπει, δε θέλουμε να την εγκαταλείψουμε.
Δε μίλαγε. Κι εμείς τον προσπερνούσαμε . Κοιτούσαμε το ρολόι, βιαζόμασταν να φτάσουμε σε κάποιο προορισμό. Μια συνάντηση με ένα φίλο, μια εκδρομή, μια δουλειά,. Εμείς οι ''νορμάλ'' έχουμε ωράρια, υποχρεώσεις, χρήματα -αφού είμαστε λειτουργικοί και χρήσιμοι. Έχουμε επαφές, κινητό,κλειδιά για το σπιτικό μας και σπιτικό χάρη στο ότι είμαστε νορμάλ!!!
Τον θυμήθηκα διαβάζοντας τη νέα παρανοϊκή απόφαση των κυβερνώντων.
Οι ψυχικά πάσχοντες θα πληρώνουν για τη νοσηλεία τους.
Ακόμη και οι πιο αδύναμοι καλούνται να συμβάλουν-με το έτσι θέλω-στην κάλυψη των ελλειμμάτων. Έτσι οι χρονίως ψυχικά πάσχοντες, που νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία, θα υποστούν παρακράτηση από τη σύνταξη τους.
Η οποία σύνταξη κυμαίνεται συνήθως γύρω στα 360 ευρώ -αφού στην πλειοψηφία τους οι ασθενείς έχουν εργαστεί ελάχιστα και από τα οποία θα παρακρατείται ποσοστό 40% !!!
Είτε φιλοξενούνται σ' έναν ξενώνα, είτε σε πτέρυγα χρόνιας παραμονής ιδρύματος. Είτε η περίθαλψη αυτή τους επιτρέπει να βγαίνουν έξω για έναν καφέ, είτε είναι δεμένοι σ' ένα κρεβάτι, ή κλεισμένοι σ' ένα κλουβί.
Δεδομένου μάλιστα ότι συνήθως δεν υπάρχει οικογενειακό πλαίσιο στήριξης και δυνατότητα, για προσωρινή ή μονιμότερη, αυτόνομη διαβίωση, αυτοί οι άνθρωποι θα βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο, χωρίς καν να το αντιληφθούν...
Και όλο αυτό για τη "μείωση της κρατικής επιχορήγησης". Για τη "σπατάλη" που προκαλούν και το "οικονομικό βάρος" που αποτελούν στον προϋπολογισμό οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας. Με αυτή την απόφαση και το τελευταίο ίχνος "κράτους πρόνοιας" ακυρώνεται .
Από ''νορμάλ'' ανθρώπους που έχουν καριέρα, φιλοδοξίες, φιλίες, έρωτες.
Ο γείτονάς μου, εκείνος που δεν έστρεφε το βλέμμα του στον άλλο, στον κόσμο ή στον ουρανό, που έμοιαζε να μην αποζητά τον άνθρωπο και την αγάπη του, τη φύση και την ομορφιά της, το θεό και την παρηγοριά του, περπάταγε σκυφτός, πάντα μόνος.
Μια φιγούρα χωρίς όνομα, χωρίς πρόσωπο, χωρίς ψυχή. Είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια. Κάθε προσπάθεια. Που εμείς, οι άλλοι, δε μπορούμε, δε πρέπει, δε θέλουμε να την εγκαταλείψουμε.
Δε μίλαγε. Κι εμείς τον προσπερνούσαμε . Κοιτούσαμε το ρολόι, βιαζόμασταν να φτάσουμε σε κάποιο προορισμό. Μια συνάντηση με ένα φίλο, μια εκδρομή, μια δουλειά,. Εμείς οι ''νορμάλ'' έχουμε ωράρια, υποχρεώσεις, χρήματα -αφού είμαστε λειτουργικοί και χρήσιμοι. Έχουμε επαφές, κινητό,κλειδιά για το σπιτικό μας και σπιτικό χάρη στο ότι είμαστε νορμάλ!!!
Τον θυμήθηκα διαβάζοντας τη νέα παρανοϊκή απόφαση των κυβερνώντων.
Οι ψυχικά πάσχοντες θα πληρώνουν για τη νοσηλεία τους.
Ακόμη και οι πιο αδύναμοι καλούνται να συμβάλουν-με το έτσι θέλω-στην κάλυψη των ελλειμμάτων. Έτσι οι χρονίως ψυχικά πάσχοντες, που νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία, θα υποστούν παρακράτηση από τη σύνταξη τους.
Η οποία σύνταξη κυμαίνεται συνήθως γύρω στα 360 ευρώ -αφού στην πλειοψηφία τους οι ασθενείς έχουν εργαστεί ελάχιστα και από τα οποία θα παρακρατείται ποσοστό 40% !!!
Είτε φιλοξενούνται σ' έναν ξενώνα, είτε σε πτέρυγα χρόνιας παραμονής ιδρύματος. Είτε η περίθαλψη αυτή τους επιτρέπει να βγαίνουν έξω για έναν καφέ, είτε είναι δεμένοι σ' ένα κρεβάτι, ή κλεισμένοι σ' ένα κλουβί.
Δεδομένου μάλιστα ότι συνήθως δεν υπάρχει οικογενειακό πλαίσιο στήριξης και δυνατότητα, για προσωρινή ή μονιμότερη, αυτόνομη διαβίωση, αυτοί οι άνθρωποι θα βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο, χωρίς καν να το αντιληφθούν...
Και όλο αυτό για τη "μείωση της κρατικής επιχορήγησης". Για τη "σπατάλη" που προκαλούν και το "οικονομικό βάρος" που αποτελούν στον προϋπολογισμό οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας. Με αυτή την απόφαση και το τελευταίο ίχνος "κράτους πρόνοιας" ακυρώνεται .
Από ''νορμάλ'' ανθρώπους που έχουν καριέρα, φιλοδοξίες, φιλίες, έρωτες.
Που έμαθαν σκοποβολή στα χαρακώματα... Όπλισαν τις αντιστάσεις τους και τώρα πυροβολούν ανεξέλεγκτα. Μια υπουργική απόφαση. Μικρή και σύντομη. Σα σφαίρα...
Πηγή: http://www.metrogreece.gr/
