Μετά τον τελευταίο σταθμό
Δ.
υπάρχει μια παραλία με μαύρη άμμο και πράσινα δέντρα
(που δεν έπρεπε να είναι εκεί), όπου για μόνη φορά
είδα την αγάπη (και τα πράσινα μάτια της γάτας):
κοίταξε γλυκά, χαμογέλασε και ακούμπησε το κεφάλι στο δικό μου
έβαλε τις ώρες πίσω στο ρολόι που της πέρασα στο χέρι,
και της έδειξα μια καρδιά τρυπημένη σ' έναν ήλιο με μαχαίρι
Ποίημα από τη συλλογή Μη σκάψετε παρακαλώ εδώ είναι θαμμένος ένας σκύλος,
Εκδόσεις Ικαρος, 2011
