Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Ειδήσεις Google

23 Σεπ 2011

Αφιέρωμα «Ο δικός μου Χέμινγουεϊ»: Φωτεινή Τσαλίκογλου και Ευγενία Φακίνου

Με αφορμή την εκδήλωση της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και των Εκδόσεων Καστανιώτη, όπου δέκα σύγχρονοι έλληνες συγγραφείς πρόκειται να μοιραστούν με το κοινό την εμπειρία ανάγνωσης του έργου του μεγάλου αμερικανού νομπελίστα, το tvxs.gr πραγματοποιεί αφιέρωμα στον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, μιλώντας με τους συμμετέχοντες με στόχο -εκτός των άλλων- την αποτύπωση της επιρροής που ενδεχομένως άσκησε στον καθένα ξεχωριστά τόσο το έργο όσο και η προσωπικότητά του. Σήμερα, η συγγραφέας και Καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πάντειο, Φωτεινή Τσαλίκογλου και η συγγραφέας Ευγενία Φακίνου, μιλούν στηνΚρυσταλία Πατούλη για τον... δικό τους Χέμινγουεϊ.

Φωτεινή Τσαλίκογλου:
«Ένας διαταρακτικός στη ζωή και το έργο του συγγραφέας
Το όνομα Χέμινγουεϊ το άκουσα για πρώτη φορά ως μαθήτρια στο σχολείο.
Σαν ανάμνηση κρατώ την ένταση που ένοιωσα διαβάζοντας το πρώτο του κείμενο «Ο γέρος της θάλασσας» και μαθαίνοντας παράλληλα για τη ζωή του.
Ο Εξωφρενικός τρόπος της ζωής του, η πληθωρικότητα του, οι περιπετειώδεις περιπλανήσεις του σε μέρη εξωτικά, ο εμπόλεμος βίος του με σαγήνεψαν και με τρόμαξαν.
Ο ανίερος τρόπος να πραγματεύεται βίαια θέματα μου προκαλούσε ένα ρίγος, ένα μείγμα θαυμασμού και αποτροπιασμού. Για παράδειγμα: Πως είναι δυνατόν να αποφαίνεται για ένα τόσο βίαιο θέμα όπως η ταυρομαχία πως «κάθε φορά που τελειώνει αισθάνομαι πολύ θλιμμένος αλλά και πολύ όμορφά» (Death in the Afternoon).
H θλίψη μαζί με την ομορφιά, η αγριότητα μαζί με την τρυφερότητα, η θνητότητα μαζί με την αθανασία, τα αταίριαστα σε πρώτη όψη και κυρίαρχα στο έργο του ζεύγη, προκαλούσαν το μυαλό μου. Ο βίαιος τρόπος που διάλεξε να φύγει από τη ζωή συμπλήρωνε το ψηφιδωτό του εξωφρενικού.
Πολύ αργότερα θα μπορούσα να συλλογιστώ πόσο αυτό ακριβώς το εξωφρενικό ήταν το συστατικό στοιχείο του εαυτού του που εμψύχωνε μοναδικά το έργο και τη γλώσσα του. Μια γλώσσα ξεδιάντροπη στην απλότητα της, κοφτερή σαν μαχαίρι, ακατάδεχτη σε κάθε φκιασίδι ή περιττό στολίδι. Μια γλώσσα εκτός συμβάσεων αντίστοιχη με τον ξεχωριστό εκπρόσωπο μιας χαμένης, αλλιώς κερδισμένης, γενιάς.».

Ευγενία Φακίνου:
«θα μιλήσω για την αυτοκτονία του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.
Όταν έκανα την έρευνα για τους αυτόχειρες συγγραφείς και ποιητές, είχα εκπλαγεί από την περίπτωσή του.
Για τους άλλους μπορούσα να υποψιαστώ τις αιτίες, γι’ αυτόν όμως;…
Στο μυαλό μου είχα την εικόνα που κυριαρχούσε: Ενός ωραίου, κυρίαρχου, ανδροπρεπή, αθλητή, φυσιολάτρη, ψαρά, κυνηγού λιονταριών, λάτρη των γυναικών, των ταυρομαχιών και της πυγμαχίας, έναν άντρα-πρότυπο μ’ άλλα λόγια, που κάθε Αμερικανός θα ήθελε να του μοιάσει. Ένα πετυχημένο δημοσιογράφο, ένα συγγραφέα που τιμήθηκε με Πούλιτζερ και Νόμπελ, που τα βιβλία του αγαπήθηκαν από το ευρύ κοινό κι έγιναν ταινίες που λατρεύτηκαν. Φαινομενικά τα είχε όλα. Τι του έλειπε, λοιπόν;
Τι κρυβόταν πίσω από το μύθο και την υπερ-αρρενωπότητα;».

Σημείο συνάντησης για την ανοιχτή συζήτηση-αφιέρωμα με τίτλο "Ο δικός μου Χέμινγουεϊ", θα είναι το θέατρο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης. Η εκδήλωση διοργανώνεται στο πλαίσιο της έκθεσης με τίτλο Ernest Hemingway: From Life to Fiction (Ernest Hemingway: Από τη ζωή στο έργο) για την συμπλήρωση πενήντα χρόνων από το θάνατό του. Οι δέκα συγγραφείς που θα μιλήσουν για "Τον δικό τους Χέμινγουεϊ" είναι οι: Λένα Διβάνη, Αθηνά Κακούρη, Ισμήνη Καπάνταη, Μένης Κουμανταρέας, Ηλίας Μαγκλίνης, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Ανδρέας Μήτσου, Μιχάλης Μοδινός, Φωτεινή Τσαλίκογλου και Ευγενία Φακίνου.

O Έρνεστ Χέμινγουεϊ (21 Ιουλίου 1899 – 2 Ιουλίου 1961) συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Μέλος της αποκαλούμενης "Χαμένης Γενιάς" των αμερικανών διανοούμενων που εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι κατά το Μεσοπόλεμο, επηρέασε με τον αφηγηματικό του λόγο την αμερικανική και παγκόσμια λογοτεχνία. Την εποχή του όμως απασχόλησε και με την πολυτάραχη προσωπική του ζωή, στην οποία έβαλε ο ίδιος τέλος αυτοκτονώντας το 1961. Αν και γεννήθηκε στις ΗΠΑ, τη ζωή του σημάδεψαν τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο από τα οποία εμπνεύσθηκε για τα έργα του. Το 1953 τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ τον επόμενο χρόνο βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για «τον δυναμισμό και τον απόλυτο έλεγχο του ύφους του και για την επίδρασή του στην τέχνη της μοντέρνας αφήγησης».


«Ο δικός μου Χέμινγουεϊ»
Ελληνοαμερικανική Ένωση σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Καστανιώτη
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011, στις 20:00

στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι)

Πηγή: tvxs