Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

7 Δεκ 2011

Καλά κρυμμένο χάδι, Kρυσταλλία Κατσαρού


Παίρνεις χαρτιά, αραδιάζεις γράμματα
Προσπαθείς να τα κάνεις όμορφα
–να φαίνονται όμορφα–
Να τα ντύσεις στον κόσμο γύρω σου
Σαν πίνακας ζωγραφικής, σαν όνειρο
–σαν ψέμα–
Να το θαυμάζουν οι άνθρωποι
Ποίημα να λεν
–να κλαίνε–
Πόσο τρυφερά της καρδιάς τα βάσανα
Μέσα απ’ τη θλίψη των δικών σου ματιών
Χωρίς να ξέρουν πως εσύ
Παίζεις με λέξεις
–νικητής στο κρυφτό τους –
Για να καλύψεις τη στιγμή
Μικρή
– μικρούτσικη πολύ–
Κάθεσαι γράφεις στίχους, αλλά
Γιατί;
Μόνο εκεί φανερώνεις το μυστικό
Για όποιον σε κύματα αισθήσεων κουρνιάζει
Το Εγώ βουλιάζει, αδρανεί
Ποτίζει σαν μελάνι
Μέχρι να γίνει
Χάδι

http://crystaurelia.wordpress.com/