Από πάνω από γύρω,
απ' ολούθε, παντού,
τη χτυπούν με σφυριές
τινάζεται το αίμα της:
θάλασσα
πράσινο
ήλιος
τινάζεται
αστέρια
σχισμένα στα τέσσερα
αχτίνες
τινάζεται
το αίμα μου' αλλάζω,
ματώνομαι, πάλι,
μητέρα μου γης,
δεν προφταίνω, ματώνομαι,
πάλι και πάλι,
θα σκίσω τον ουρανό σε σελίδες
να σου
σκεπάσω τον πόνο
μ' ένα μου ποίημα.
