1.
Πες μου,
γιατί να γράφεις ποιήματα
όταν δεν υπάρχουν
αναγνώστες;
Οι άνθρωποι απελπίστηκαν
και βγήκαν στους δρόμους.
Κι η ποίηση μοιάζει τώρα
μακρινή ανάμνηση,
μια τέχνη γραφική....
Εδώ υπάρχει η ζωή που
πρέπει να διασωθεί.
Υπάρχουν τα παιδιά
και τα παιδιά δεν
μεγαλώνουν με λέξεις
Εδώ χρειάζονται χέρια και
σώματα
και περίστροφα
που θα δολοφονούν τους
δισταγμούς και τις αναβολές.
2.
Οι δρόμοι της πόλης είναι
πιο όμορφοι τη νύχτα.
Περπατάς μονάχος
Ακούς τους ήχους των
βημάτων σου
Το ποίημα σού έρχεται στο
στόμα
Αβίαστα σχεδόν
Και συ αναρωτιέσαι
αν αύριο θα υπάρχουν
δρόμοι.
Αν αύριο θα υπάρχει πόλη.
3.
Οι καιροί μάς σπρώχουν σε
δράμα
που δεν υπάρχουν λέξεις
να εκφραστεί.
Μέσα σε αυτούς τους
καιρούς
σκηνοθετώ την πορεία μου
και αξιώνω κόσμο
ομορφιάς.
Άλλοτε ο κόσμος μου ήταν
τα ποιήματα
μα δε αρκούν πια.
Δεν παλεύεται η
πραγματικότητα
με όμορφα συνσυασμένους
τρόπους
και έντεχνη αθωότητα.
'Εχουν αρχίσει να με
ενοχλούν οι αμαρτίες μου.
4.
Κάθε τοίχος και ένα
σύνθημα.
Αυτή είναι η Ποίηση που
διαθέτουμε σήμερα.
