Η ΑΝΝΑ ΑΠΩΛΕΙΑ, ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

Οι φαβέλες δεν έχουν χρώμα κατοίκων

Είναι πολύμορφες σαν τα σκουπίδια οι ίδιες,
όμορφα σκουπίδια.
Ρώτησε ένα παιδί για τα όνειρα που βλέπει
Δεν ήξερε τι ήταν τα όνειρα
Τον λέγαν Νίκο.
Ήταν μελαχροινός στα 16 αλλά λευκός, ιδίως τους χειμώνες.
Η Άννα αγάπησε τόσο τον Νίκο και φόρεσε το φθαρμένο της παλτό
Κι έφυγε.
Τα υπόλοιπα παιδιά μείναν μπροστά στους τσίγκους
Μουγγά.
Ο ένας ένιωσε το σμίξιμο σαν τσούξιμο, μετά
Κάποια άλλη σαν κολικό που χτυπούσε πίσω στα νεφρά.
Ο Νίκος δεν θα την περίμενε πιά
Θυμόταν σε μια επαρχία ένα γέρο-σοφό: ( αντρικές κουβέντες)
''Ποτέ δεν είμαστε μ' αυτήν που θέλαμε πολύ''
Η Άννα θα πήγαινε λίγο πίσω το χρόνο
Θα συναντούσε τη μάνα της
Θάνιωθε το πρώτο της αίμα
Θα ξανάρχιζε πιο έτοιμη, προετοιμασμένη-
Τα χρώματα θα τα κατάπινε η ίδια.

Ανέκδοτο ποίημα του Νίκου Κυριακίδη