 |
| Fabian Perez |
Γιατί άργησες;
Τι έκαμες τόση ώρα;
Σε περίμεναν τα τρένα για μένα.
Δε φάνηκες.
Παρατηρούσα τον ορίζοντα.
Ανελλιπώς σε επισκεπτόμουν στο παρελθόν
θυμάμαι, ω κρύα θύμηση,
φόρους τιμής στη συνεχή ροή σου
κι εσύ δεν πρόφτασες
να μ’ αποχαιρετήσεις
στο τελευταίο ταξίδι
το πιο γκρίζο απ’ όλα.
Σε κείνο το βαθούλωμα
οι υδροφόροι αδένες μου
το γέμισαν, θυμάσαι;
Πώς θα πλανάσαι τώρα
τόσο μα τόσο ασήμαντη;
