ΕΡΩΣ, MICHELANGELO BUONARROTI

- Θωρούν τα μάτια μου, Έρωτα καλέ μου,
τ’ αληθινό που λαχταρώ τ' Ωραίο,
η μέσα μου είναι κι όλο βλέπω τότε
παντού σα σμιλεμένη την ειδή του;
Συ θα το ξέρεις, που 'ρχεσαι μαζί του,
μου διώχνεις τη γαλήνη και με οργίζεις,
αλλ' όσο κι αν στενάζω δε με νοιάζει
κι η δυνατή η φωτιά σου αν θα με καίει!
-Ναι, τ' ορατό στ’ αλήθεια, είναι τ' Ωραίο,
μ' αξαίνει όσο ψηλότερα ανεβαίνει
απ' τα θνητά τα μάτια στην ψυχή μας,
Γίνεται θείο, ενάρετο. ΄Ο,τι αγγίξει
τ' αθάνατο, αθάνατο θα το κάνει.
Το θείο Ωραίο μπροστά σου βλέπεις πρώτα.

Ποίημα μεταφρασμένο από τον Τζούλιο Καΐμη