Βασίλης Ζηλάκος: "Εξαίφνης"

Ας φώναξα "εγώ!", καλώντας τον κεραυνό

να µε φωτίσει πάλι πέρα
 
Κελάδησε ένα πουλί µέσα στην κραυγή µου
και γεννήθηκαν πλάι µου τα δέντρα

Τότε προσκύνησα τους πόνους µου
όπως οι σοφοὶ µε το ξηµέρωµα τη µέρα.

(Από τη συλλογή “Ξύλο ξανθό π' αφράτεψε στο στόμα”, Εκδ. Οδός Πανός, 2012)


Πηγή: Περιοδικό "Γραφή"