Έκτορας Πανταζής: "Της μιας φοράς που ανθίζει"

Απαγορέψτε τον άνεμο

υλικό κρότο που δανείζει
στο διάφανο
ώρες που γέρνει το σκοτεινό
πάνω στα βλέφαρα

Μες τη λαχτάρα του αλλιώς
άοπλος βαδίζω
κι όλα τα σκοτεινά κύματα
υποχωρούνε
χάνονται
απλά φάσματα στερημένα
την πρότερη ισχύ
Του αλλιώς που λαχτάρισα είμαι φίλος

Η σκαλωσιά που με κρατά είναι ρυθμός
στα μήκη των απείρων
πέρα από τέχνασμα
Ύπαρξη γεμάτα
φλογερά μάτια αγγέλων επισκοπούσαν
Του αλλιώς που ανοίγει μυστικά
όταν το άπειρο συντελεί μέσα μου
όταν γίνω
ένα με την καρδιά της γης
πυρακτωμένο
δεν θα είμαι κι εγώ φως;

(από τη συλλογή "Αγριοστάφυλα σε πατητήρι", εκδ. Πλανόδιον, 2010)   

Πηγή: Περιοδικό "Γραφή"