Όρμησα στη στράτα των ανέμων
και δεν βρήκα λιθάρι να γείρω…
Έκραξα στη νύχτα,
αλλά ξανάκουσα τη
φωνή μου!
Τρύπωσα στου νου τις σπηλιές
κι η λογική ήταν απούσα!
Ξεθάρεψα κι αχνογέλασα
σε μουσικής απόηχους.
Ονειρεύτηκα ταξίδια στον παιδιάστικο κόσμο
κι η μικρή ευτυχία που ένιωσα με συγκίνησε…
Περιπλανήθηκα ψάχνοντας…
Κραύγασα ζητώντας…
Έλπισα χορεύοντας την ανάγκη της ψυχής…
Απογοητεύτηκα φτάνοντας η δύση…
Πληγώθηκα αγαπώντας…
Ταπεινά προσευχήθηκα…
-Γιατί οι δρόμοι του σήμερα είναι δύσβατοι;
-Πώς την άρνηση ντύθηκαν όλα;
Η ανησυχία μου κορυφώθηκε!
Η ξαγρύπνια και η αγωνία έγιναν σύντροφοί μου.
Δεν το επιδίωξα!
Σιωπηλά αναζητώ την ουσία του κόσμου…
Πόσοι τη βρήκαν αλήθεια;
Πηγή: Περιοδικό "Γραφή"
