Μετά τη γέννηση ενός παιδιού , ο πατέρας
του είχε τη δυνατότητα να επιλέξει αν θα το αναθρέψει, αν η απόφαση
ήταν αρνητική, το εξέθετε τις πρώτες μέρες μετά τη γέννα.
Η έκθεση των βρεφών εφαρμοζόταν κυρίως
όταν επρόκειτο για άρρωστα ή ανάπηρα παιδιά ή όταν ή οικογένεια είχε ήδη
τόσα παιδιά, ώστε ένα ακόμη θα αποτελούσε αβάσταχτο βάρος για τις
οικονομικές της δυνατότητες. Αυτή η τύχη αφορούσε κυρίως τα κορίτσια. Η
έκθεση των βρεφών γινόταν σε δημόσιους χώρους, οπού υπήρχε η δυνατότητα
να τα βρουν και να τα αναθρέψουν άλλοι, κάτι πού δεν ήταν σπάνιο, αν
κρίνουμε από τη συχνότητα με την οποία συναντάται το μοτίβο του έκθετου
μωρού στους κωμικούς ποιητές.
H συνέχεια εδώ
