Νίκος Μπελιάς, Έρημα Βλέμματα

Η πρώτη ματιά διεκόπη,
η δεύτερη σκόνταψε και η τρίτη δεν έφτασε ποτέ.
Μονάχα οι ψίθυροι του μυαλού έμειναν να σιγοκαίουν.
Πηγαινοέρχονται άλλοτε μόνιμοι επισκέπτες,
άλλοτε προσωρινοί ενοικιαστές.
Κουβαλώντας την παγωμένη επιθυμία
στο διάφανο της ματιάς του
πλάγιασε σ’ ένα σύννεφο αγκαλιά με τη μοναξιά.
Ο σκέψεις έκλεισαν,
οι ουρανοί άνοιξαν
και τα μαχαίρια έπεσαν βροχή.
Στην ανακοίνωση της άφιξης του πόνου
χτυπήθηκε από σταγόνες.
Ήταν το σύννεφο στη στιγμή των δακρύων.
Τον αναστάτωσε που βράχηκε ως την ψυχή.
Δεν ήταν μόνος κι ας έγραφε «στάση τέλους». 

Από τη συλλογή "Η ψυχή ιδρώνει", εκδόσεις Ιωλκός, 2017