Είναι κάτι
παλιά ξεθωριασμένα κεραμίδια
που
στέκονται σαρακοφαγωμένα θαλασσόξυλα
ψημένα απ΄
την αλμύρα, φαγωμένα απ΄τη βροχή
απ’ το
λιοπύρι άγρια πυρπολημένα, σα δέρματα ξερά
το δειλινό ο
ήλιος πάνω τους απλώνεται
τη σκόνη
τους δειπνά και ξεψυχά ολόμαυρος
σαν αίμα
ξεραμένο, πού έχει πια λιμνάσει
πέρα μακριά
η θάλασσα βουλιάζει κατακόκκινη
κι ένας
ίσκιος απρόσκλητος τρυπώνει σε ιστορίες
πλεγμένες
κάτω απ’ τα μισοσπασμένα κεραμίδια.
Από τη
συλλογή Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι, 2017
Α
μέρος ποιήματα