Η ευτυχία έγκειται στη δραστηριότητα της ψυχής σύμφωνα με την
εξαιρετικότητα της. Το τμήμα της ψυχής που διαθέτει λογική παρουσιάζει
μια τέτοιου είδους εξαιρετικότητα, όταν ασκεί συγκεκριμένες νοητικές
ικανότητες· πρόκειται για τις λεγόμενες «διανοητικές αρετές». Στο 6ο
βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων ως τέτοιου είδους αρετές χαρακτηρίζονται η
γνώση (επιστήμη), η σοφία, ο νους, καθώς και η τέχνη και η πρακτική
λογικότητα (φρόνησις). Ενώ οι δύο τελευταίες δυνάμεις προσανατολίζονται
στον μεταβλητό κόσμο, η επιστήμη και ο νους σχετίζονται με το αμετάβλητο
και το αναγκαίο.
