Η ψυχαναλυτική εργασία μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι υποφέρουν από νεύρωση εξαιτίας
της ικανοποίησης των λιβιδινικών επιθυμιών τους, και θα χρειαστούν μεγάλες
παρεκβάσεις προκειμένου να την κατανοήσουμε. Διότι η εκδήλωση της νεύρωσης προϋποθέτει την ύπαρξη μιας σύγκρουσης ανάμεσα
στις λιβιδινικές επιθυμίες ενός ανθρώπου και στο κομμάτι εκείνο της ύπαρξης του
ονομάζουμε Εγώ και το οποίο αποτελεί έκφραση των ενορμήσεων της
αυτοσυντήρησης του ιδίου, ενώ συγχρόνως περιλαμβάνει και τα ιδεώδη που
προσδιορίζουν την προσωπικότητα του. Μια
τέτοιου είδους παθογόνα σύγκρουση δεν εκδηλώνεται παρά μόνο όταν η λίμπιντο
επιχειρεί να ακολουθήσει δρόμους και να θέσει στόχους τους οποίους το Εγώ έχει
προ πολλού προσπεράσει και αποκηρύξει, με αποτέλεσμα να τους θεωρεί
απαγορευμένους για το μέλλον. Κάτι τέτοιο η λίμπιντο δεν το αποπειράται παρά μόνο όταν
τις έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα μιας ιδανικής ικανοποίησης εναρμονισμένης με το
Εγώ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η υστέρηση, η
ματαίωση μιας πραγματικής ικανοποίησης αποτελεί τον πρωταρχικό, αν και ουδόλως
τον μοναδικό, όρο για την εκδήλωση της νεύρωσης.
Η συνέχεια εδώ
