Θανάσης Γεωργιάδης, Προτιμώ να είμαι

Τις νύχτες ανενεργός συνήθως (ο χρόνος κυλούσε αργά)
τις μέρες κατασκεύαζε θεωρίες, χειριζόταν τ’ ωραίο
και το αληθινό
όπως εσείς την οδοντόβουρτσά σας.
Αν πάλι ήταν απαραίτητο εφεύρισκε ξανά τον χριστιανισμό.
Άλλοτε προσποιούνταν πως τον κατείχαν ποικίλα συναισθήματα,
ό, τι νόμιζε πως όφειλε προς στιγμήν να νιώσει
διαβρώνοντας μονίμως των άλλων τις καλές προθέσεις,
και πάντα ψεύτιζε ακόμη και στο ψέμα ψεύτης.

Γι’ αυτό το περισσότερο δε θέλω να μιλώ, προτιμώ να είμαι.

Aπό τη συλλογή Τα στάσιμα, 2007