Βουτώντας σε ποτάμια
σε βούρκους
και τέλματα
χαμένη σε τάφους
σκαρφαλωμένη σε βράχους
κι άλλοτε σφηνωμένη σε σωριασμένες στιγμές
και σε καμένο ασβεστόλιθο
ωσάν θραύσμα αόρατου πλάσματος
– ανάσα που μέρα νύχτα γίνεται σκόνη
μα δε σώνεται ποτέ –
πορεύεται
υπέροχη κι ωραία πάντα
η Ελευθερία.
