Ακριβώς όπως είναι δυνατό να πιστεύουμε ότι κάτι —ακόμη και η “ζωή”—
μπορεί να έχει κάποιο σχέδιο ή κατεύθυνση στα οποία κανείς δεν
σκόπευσε, μπορούμε επίσης και να πιστεύουμε ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι
άνευ νοήματος και χαοτική, αλλά και ότι αυτό είναι πραγματικά
εσκεμμένο. Μπορεί να είναι το προϊόν μιας κακόβουλης Μοίρας ή Βούλησης.
Αυτή είναι, χοντρικά, η θεωρία του Γερμανού φιλοσόφου Άρθουρ Σοπενχάουερ,
ενός διανοητή τόσο ανελέητα ζοφερού που το έργο του, χωρίς να το έχει
επιδιώξει ο ίδιος, στέκει ως ένα από τα μεγάλα κωμικά αριστουργήματα της
Δυτικής σκέψης. (Ακόμη και στο όνομά του υπάρχει κάτι το κωμικό, αφού
συνδυάζει το αρχοντικό, χορταστικό “Σοπενχάουερ” με το μάλλον κοινότοπο
“Άρθουρ”).
H συνέχεια εδώ
