Ξεκινώντας το δεύτερο βιβλίο από το έργο του «Ηθικά Ευδήμια» ο Αριστοτέλης θα διαχωρίσει τα αγαθά σε αυτά που βρίσκονται μέσα στην ψυχή και τα εκτός αυτής: «Όλα, λοιπόν τα αγαθά είναι είτε έξω είτε μέσα στην ψυχή. Μεταξύ των δύο αξίζει να προτιμούμε τα ενδοψυχικά […]. Η φρόνηση, δηλαδή, και η αρετή και η ηδονή είναι αγαθά ενδοψυχικά και όλα αυτά ή κάποια από αυτά αποτελούν κατά κοινή ομολογία τελικούς σκοπούς» (1218b 35-39).
Το ότι η αρετή «είναι η καλύτερη κατάσταση ή ιδιότητα ή δυνατότητα για καθετί που συνδέεται με χρήση ή έργο» (1218b 42-43), καθίσταται σαφές από τη χρήση της επαγωγικής μεθόδου: «Πρόκειται για κάτι που αποδεικνύεται με την επαγωγική μέθοδο, αφού για τα πάντα έτσι το εκλαμβάνουμε» (1219a 1-2).
H συνέχεια εδώ
