Στην άποψη που διατύπωσε, τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Ανίς Καπούρ, η τέχνη διεκδικούσε το δικαίωμα στην πολιτική θέση (καμία σχέση με τη στράτευση φυσικά). Η αλήθεια είναι ότι η ευημερία άλλων χρόνων είχε θέσει υπό αμφισβήτηση, κατά καιρούς, το δικαίωμά της τέχνης να συμμετέχει στην "ιστορία της απάντησης". Ίσως, άλλωστε, και η ίδια η τέχνη, στη Δύση τουλάχιστον, κάπως νωθρή και δικαιολογημένα βολεμένη για λίγο, είχε εκχωρήσει αυτό το δικαίωμά της. Αλλά ο περίφημος Ινδο-Βρετανός εικαστικός το διεκδικούσε, έτσι, πάλι, ολοζώντανο, με αφορμή μία περιπατητική διαμαρτυρία, τότε, υπέρ των προσφύγων.
Σωστά! Η τέχνη έχει κύρια αποστολή τη διατύπωση της ερώτησης. Απαντήσεις διεκδικεί να δίνει, με τον τρόπο της και με τους όρους της, βάσει της ιστορικής συγκυρίας. Τότε που, πολύ συνειδητά, ακονίζει πάλι τα αντανακλαστικά της (καμιά φορά και τα δόντια της).
Η συνέχεια εδώ
