Ποιητικές πρωτοπορίες σήμερα; Μα ναι, πως αλλιώς θα προχωρούσε η ζωή; Η πρωτοπορία από τη φύση της μοναχική, ανοίγει δρόμους, τραβά σε τοπία ανοιχτά, μόνον που σήμερα γνωρίζουμε ότι σε λίγο ο τόπος αυτός που σκάβεις με την τονικότητα και την ατονικότητα, θα γεμίσει λόγια, εικόνες άχτιστες κι αχειροποίητες, ακόμα εικόνες κατασκευής, κατασκευές άχρηστες, πνιχτές. Η διαφορά με τον παλαιότερο καλλιτέχνη της avantgarde, είναι ότι γνωρίζει κάπως περισσότερα μέρη της όλης σύνθεσης. Το αίμα μου είναι όπου η ψυχή μου, φεύγοντας η ψυχή από το σώμα φεύγει και το αίμα. Να μια παρατήρηση, τουλάχιστον στην ποίηση, όπου οι συνδετικές στιγμές-στίχοι εισάγονται στην αχρονία ταρακουνώντας το κέντρο του τόνου της κάθε ποιητικής σύνθεσης.
H συνέχεια εδώ