Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟΣ, γεννηθεὶς εἰς τὴν νῆσον Πάτμον, (ἔνθα ὁ θεολόγος Ἰωάννης εἶδεν τὴν θεῖαν ἀποκάλυψιν,) ἐκεῖνος ὅστις μετὰ τριῶν ἢ τεσσάρων ἄλλων πρωταθλητῶν τοῦ ὑπὲρ τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ ἔθνους Ἱεροῦ ἀγῶνος, τὰ μέγιστα μοχθήσας καὶ καταστρέψας τὴν περιουσίαν του, ἔζη ἔκτοτε ἰδιωτεύων ἐν πενίᾳ καὶ παραγκωνιζόμενος ἀγνωμόνως ὑπὸ ὅλων τῶν κατὰ καιρὸν Κυβερνήσεων, ἐν ᾧ τοσοῦτοι ἄλλοι τῶν ὁποίων παραλείπομεν τὰ ὀνόματα, καὶ οἵτινες ἔπρεπε νὰ κατέχωσι θέσεις ἐν τῷ Βουλευτικῷ Ναυπλίας, σήμερον ἁδρῶς μισθοδοτοῦνται παρὰ τοῦ πτωχοῦ ταμείου μας, ἵνα ἐπὶ τὸ ἀναπαυτικώτερον ἐξυβρίζωσι διὰ τῶν βδελυρῶν σπουδαρχικῶν πράξεών των τὸ ἔθνος καὶ τοὺς νόμους· ὁ Ἐμμ. Ξάνθος λοιπὸν οὗτος πρὸ ἡμερῶν, τὴν παραμονὴν τῆς ἱστορικῆς ἡμέρας τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου, ἐξερχόμενος τοῦ εἰς τὴν Βουλὴν θεωρείου τῶν Δημοσιογράφων ὀλίσθησεν καὶ πεσὼν ἀπὸ τὰς ὑ ψ η λ ο κ ρ ή μ ν ο υ ς κ ο ρ υ φ ὰ ς τῆς κλίμακος κατεσυντρίφθη, καὶ μετὰ τρίωρον ὀδύνην, προσευχόμενος καὶ μετασχῶν τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἐτελεύτησε.
Η συνέχεια εδώ