Γιώργος Φαλελάκης, Η απόκρημνη όψη του ονείρου

 Ώρες βουβές ώρες μοναξιάς

Λίγη στοργή πολύς πόνος
Επεκτείνει περιοχές ελευθερίας μέσα του
Τελειώνει το τσιγάρο στοχαστικά
Είναι το τελευταίο του.
Άρπαξε τη σιωπή του να ξεφυλλίζει τον άνεμο
Η Κατερίνα τυλίγει πάγο στο συναίσθημα
Οι φίλοι της ταξιδεύουν στις ταράτσες
των γκρίζων κτιρίων
Σήκωσε την πνοή του στο μέρος του παράθυρου
Είπε «έχε γεια» στην πρώτη ηλιαχτίδα
Ξημέρωνε…