Σε κοφτερά βράχια εισδύει το φως
δίχως διχτάκια ασφαλείας σκαρφαλώνει
ψάχνοντας να τρυπώσει μες στα βράχια
να ριζώσει πλάι-πλάι με την ύλη
Δυναμώνει εντός του ο κόσμος
όσο ενώνει τις ψηφίδες των αιώνων
όσο αντέχει να θροΐζει μέσα στο πέρας
της πλάσης, των θεών και των ανθρώπων
Τρυφερά σκαλίζει τη ζωή
να βλαστήσει σε κολπίσκους θέρους
μαρμαρυγών αδιάκοπες αναπνοές
να χαρίσει στην πρώτη μας μέρα
Φως αθάνατο φως τυραννικό
που φανερώνεις τόση ασχήμια
φώτισε και μένα τον τυφλό
να χωρέσει στις τσέπες μου λίγη ακόμα ελπίδα
