Στο δέντρο της ζωής,
ένα κλαδί,
«κρακ» κάνει ένα κλαδί
μόλις που ακούγεται,
μόνο σε μιας στιγμής ιρίδισμα.
Το «κρακ» αφήνει ένα «αχ» απ’ το κλαδί.
Αχ, ελαφρύ,το πιο ανεπαίσθητο.
Τ’ άλλα κλαδιά στρέφουν τα φύλλα τους
για λίγο στο «αχ»
κι αφήνονται πάλι στο παιχνίδι του ανέμου.
Στο δέντρο της ζωής,
το ράγισμά του ένα κλαδί ξεκινά
με τη λεπτή φωνή του «αχ».
Ένα πουλί εγκαταλείπει το κλαδί
που ραγίζει,
μ’ ένα «αχ» το αποχαιρετά,
μ’ ένα τίναγμα ελαφρύ.
Το πιο ανεπαίσθητο.
Ένα πουλί που φεύγει
απ’ το κλαδί που μόλις ράγισε
στο δέντρο της ζωής.
