Χαμήλωσε το βήμα σου
μάζεψε τις φωνές σου, έφηβε
μη μου ταράζεις τη νεκρική γαλήνη,
εδώ που βάδισες κείτονται νεκροί
κι ας έχει στρώσεις και οδοστρώματα,
πολιτισμών και γενεών που προπορεύτηκαν,
ανάμεσα σε σένα και σε μένα
Είσαι - και ήμουν - διάττοντας,
χωρίς να το γνωρίζεις,
περαστικός μες στους περαστικούς
προτού φυτρώσεις έχουνε πέσει στο έδαφος
ώριμοι οι καρποί σου
και ήδη γεννιούνται οι μεθεπόμενοι,
είσαι σκιά που δρόσισε τη μνήμη μου,
την πλάκα μου που γίνεται χαλίκια
την παρασέρνουν τα νερά, θα εξατμιστεί
και θα χυθεί στο σύμπαν
Δύο σκιές που παιχνιδίσαμε στο φως,
χαίρε, κοινή πατρίδα μας το χάος
και η Θεσσαλονίκη
Από τη συλλογή Σφαχτάρια στο λευκό, 2020
