σημαντικότερες ζωγραφικές προσεγγίσεις της ανθρώπινης μορφής του αείμνηστου Καθηγητή της Α.Σ.Κ.Τ. και διακεκριμένου ζωγράφου.
Εκατό και πλέον μνημειακοί πίνακες μαζί με εβδομήντα περίπου πολύτιμα σχέδια φανερώνουν την εικαστική του ανθρωπογεωγραφία. Δεν είναι συμπτωματική η φράση του Γιάννη Τσαρούχη για το έργο του Μαυροΐδη ότι κάθε φορά που πιάνει το πινέλο στα χέρια του, είναι έτοιμο να μεταφράσει την όρασή του, το νόημα των πραγμάτων, στη γλώσσα της ζωγραφικής που κατέχει.
Η δουλειά του οριοθετεί το δικό του μύθο προσφέροντάς μας την πιο ρεαλιστική εικόνα του εύθραυστου και συνάμα αναντικατάστατου κόσμού μας. Στο έργο του δεν υπάρχει τίποτε το αμφίβολο και το διφορούμενο. Ζωγραφίζει μορφές οικείες, αρνούμενος κάθε εξιδανίκευση. Εραστής τόσο της αλήθειας όσο και της ελευθερίας επιχείρησε να αγγίξει το νόημα της αιωνιότητας μέσα στον καθημερινό και εφήμερο βίο.
Ο ίδιος, εξάλλου, γράφει Ζωγραφίζω από μικρό παιδί και τα έργα μου πιστεύω πως γίνονται για να μιλούν για τη ζωή ζωγραφικά. Τα περιστατικά κι οι περιπέτειες μιας μακριάς ζωής πρέπει να γίνουν ένα με τη ζωγραφική μου προσπάθεια, όπως και λίγα πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, που τα θυμάμαι πάντα με αγάπη σαν όνειρα απραγματοποίητα γιατί έτσι είναι η ζωή.
Όπως αναφέρει ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, Ο Μαυροΐδης ζωγραφίζει μορφές οικείες, καθημερινές, υποδηλώνοντας την πίστη του ότι η Γη δεν είναι έτοιμη για να την εγκατοικήσουν άγιοι. Εραστής τόσο της αλήθειας, όσο και της ελευθερίας, επιχείρησε να αγγίξει το νόημα της αιωνιότητας μέσα στον καθημερινό, τον εφήμερο βίο. Στο έργο του απουσιάζει κάθε τι αμφίβολο και διφορούμενο. Ο ζωγραφικός του μύθος εξυφαίνεται μέσα από την ανθρωποκεντρική του εικαστική αφήγηση, προσφέροντάς μας την πιο γοητευτική εικόνα του εύθραυστου, μα συνάμα και αναντικατάστατου κόσμου μας.
Από τις αρχές του ’60, όταν αρχίζει να διαφαίνεται το προσωπικό του ύφος, έως και το 2003 σταθερά καλλιέργησε τη ζωγραφική αντίληψη των δύο διαστάσεων, δίνοντας έμφαση στην πλαστικότητα των μορφών. Η ελληνική παράδοση, οι νεκρικές προσωπογραφίες του Φαγιούμ, η μεγάλη ιστορία της τέχνης των ανώνυμων και των επώνυμων καλλιτεχνών του Αιγαίου και της Κύπρου, από την εποχή των κυκλαδίτικων ειδωλίων έως τις δημιουργίες των λαϊκών απογόνων τους, τροφοδότησαν την αδιάλειπτη ζωγραφική του δράση. Τα ελαιοχρώματα αποτελούν το κυρίαρχο υλικό με το οποίο ορίζει τον πλαστικό του χώρο. Η ζωγραφική του δεν υποτάσσεται σε κανόνες ή σε προκαθορισμένες κατευθύνσεις.
Ο πλούσιος κόσμος των ανθρωποκεντρικών του σχεδίων φανερώνει την άμεση σχέση τους με τη ζωγραφική του πράξη και την εμμονή του απέναντι στο αμετάθετο Είναι. Στα πολυάριθμα σχέδιά του διακρίνουμε την επιθυμία του να συλλάβει την κίνηση της έκφρασης στην αέναη εναλλαγή της. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στο παρόν, για να μη λησμονηθεί ανάμεσα σε χαμένες και ξεχασμένες αναμνήσεις. Τα σχέδια αυτά ορίζουν πάντα τις δυνατότητες του δημιουργού μεταξύ της ιδέας και της τελείωσής της….
Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο με ανέκδοτα κείμενα των Παναγιώτη Τέτση, Ναταλίας Μελά, Θανάση Νιάρχου, Άγγελου Παπαδημητρίου, Κωστή Παπατριανταφυλλόπουλου και Τάκη Μαυρωτά.
Επιμέλεια έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς
Info
Τοποθεσία: Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη ,
Βασιλίσσης Σοφίας 9 και Μέρλιν 1, Αθήνα
Ημερομηνία Εγκαίνια έκθεσης: 20 Οκτωβρίου 2010 στις 20:00
Διάρκεια έκθεσης: 21 Οκτωβρίου 2010 – 5 Ιανουαρίου 2011
Πληροφορίες: http://www.thf.gr/, τηλ.: 210 3611206
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Σάββατο, Κυριακή: 10:00-18:00
Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00-21:00
