Τα ποιήματα θα εμφανίζονται στην πρωτότυπη γλώσσα τους μαζί με τη μετάφρασή τους στα γαλλικά και τα ολλανδικά, επιτρέποντας σε σχεδόν 3 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε βδομάδα να μετατρέψουν τη διαδρομή τους σε ταξίδι έμπνευσης.
Ανάμεσα στα ποιήματα αυτά, και το ποίημα Το χάρισμα, από τη συλλογή Μαύρη Μωραλίνα (Κέδρος, 2010), της Ευτυχίας Παναγιώτου.
το χάρισμα – Μαύρη Μωραλίνα (Κέδρος, 2010)
δεν είχαμε δει την ουτοπία;
τα πέλματά μας πυροδοτούσαν έκσταση,
χάραζε και χάναμε το φως μας.
μα όσο η μουσική το πάτωμα έκαιγε, και οι ήχοι
τα μέσα μας άναβαν
τόσο τα πλήθη γύρω πάγωναν, ο ουρανός σκοτείνιαζε
και τότε ένας αγκώνας ρίχτηκε να μας χωρίσει.
σε δάγκωνα να μείνεις, απ’ το μανίκι σ’ έσερνα.
σ’ έβλεπα όμως, μίκραινες, λες κι αναρροφιόσουν.
για να γίνεις στο τέλος μια τελεία,
ρούχο αδειανό
σ’ εμένα
κούφιο χέρι
(η καημένη η μαμά, πνίγει στην κοιλιά ένα λυγμό,
ο μπαμπάς ράβεται κουστούμι τη συγγνώμη
κι εγώ, κορίτσι στα δεκαπέντε, με τις πλάτες γυρισμένες,
κοιτώ απ’ το τζάμι τη βροχή)
κάτι είχε από καιρό συμβεί.
θυμάμαι μόνο
μπαλόνια
μαμά μπαμπά κοιτάξτε ένα μπαλόνι, τα μπαλόνια είναι
ωραία, οι άνθρωποι είναι ωραία μπαλόνια
φεύγουν οι άνθρωποι στον ουρανό
φεύγουν μπαλόνια
στα χέρια τους μπαλόνια —
το δικό μου χέρι,
έμμονο, γράφει για εκρηκτικά
(για την έξαρση στις φλέβες)
απασφαλίζει το κάτω μου κουμπί
ένας αυνανισμός αντιρρησίας·
την ενοχή που το φύλο της χάρισε με ηδονή θα ξηλώνει.
