Πέρα στην ακροποταμιά
την πήγα και την
ξάπλωσα
ήτανε μικροπαντρεμένη
Μα εγώ τη νόμιζα κορίτσι
που κάτι άλλο
περιμένει
Μεμιάς σβηστήκαν τα λαμπιόνια
κι άναψαν όλα τα
τριζόνια
Τα δυο της στήθη τα μικρά
μέσα στα
μισοσκότεινα
τ' άγγιξα και μυρίσανε
σαν γυάκινθοι που
ανθίσανε
Από το γύρο του λαιμού
έβγαλα τη γραβάτα
μου
Εκείνη όσο που να το πεις
έβγαλε το φουστάνι
της
Εγώ τη ζώνη την πιστόλα
εκείνη τα λινά της
όλα
Τέτοιο δέρμα τέτοια χείλη
δεν τα βρίσκεις σε
κοχύλι
τέτοιο θάμπος τέτοια χάρη
σε γυαλί και σε
φεγγάρι
Το σώμα της σπαρταριστό
σαν ψάρι
φρεσκοτράβηχτο
μισό φωτιά μισό δροσιά
μου άφηνε μες στα
σωθικά
Τι μου 'λεγε δε θα το πω
γεμάτος άμμο και
φιλιά
την πήρα και τη σήκωσα
Τον άνεμο από μια μεριά
σπάθιζαν τα
νερόκρινα.
