Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το
πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια
όπου πλάγιασες,
αλλά κ' εκείνες τες
επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια
φανερά,
κ' ετρέμανε μες στη φωνή
-- και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες
ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια
μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες
επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες --
πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια
που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή,
για σε, θυμήσου, σώμα.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1918)
